Bir fotoğrafçı fotoğraf makinesiyle bir şey söylemek niyetinde değilse, fotoğrafın nasıl çekileceği konusunda kararlar alabilmek için uygun bir ölçütü de yoktur. Nesnelerin hangilerini görüntüye dahil etmeli, hangilerini etmemelidir? Hangi objektifi kullanması gereklidir? Konunun neresi net olmalı, neresi olmamalıdır? Bakış açısını değiştirmeli mi, yoksa bulunduğu yerde mi durmalıdır? Bu ölçütlerin olmaması sonucunda kompozisyonun nasıl olacağını çerçevenin içerisindeki nesneler kendileri belirlerler. Bir nesne diğerinin yanında daha güzel görünür. Başka bir nesne de o anda orada olduğu için çerçeveye dahil edilebilir. Belli bir renk hoş bir izlenim uyandırdığından görüntüde kullanılmak durumunda kalabilir. Oysa ki fotoğrafçının kafasında başkalarına iletmek istediği belirli bir düşünce varsa durum oldukça faklı bir seyir izler. Fikrini ifade etmeye yardımcı olup olmadıkları ölçütüne göre kendiliğinden belli unsurları görüntüye katıp, diğerlerini çıkartacaktır. Filmin cinsi, makine, objektif ve filtre türü gibi seçenekler çok daha kolay bir biçimde çözümlenirler. Görüntüdeki unsurların son düzenlemesinin bir anlam ifade edebilmesi amacıyla vizörden görülen sahnede düzeltmeler yapılabilir. Özetle, görüntüdeki nesnelerin her biri kendi başına bir şeyler anlatıyormuş izleniminden ziyade, fotoğrafçının söylemek istediği şey ilgi noktası olur. Açık bir ifade biçiminin kompozisyona nasıl hükmettiğini örneklendirmek için yandaki ve sonraki dört sayfada bir dizi fotoğrafa yer verilmiştir. Bu fotoğrafların konuları sıradanlıktan sıra dışılığa ve somuttan soyuta doğru yöneldikleri ve bir manzara, çıplak bir kadın, borular ve iki şehir gibi oldukça farklı konuları yansıttıkları halde, her fotoğrafın ardındaki fikir aynıdır: Sakin, belirgin bir düzen duygusu oluşturmak. Bunun neticesi ise farklı konulara karşın ortama asıl hakim olanın ve tüm farklı görüntüleri birbirine bağlayan ortak unsurun belli bir düşünce olmasıdır. Özellikle görüntülerin hepsi belli bir çizgi tipini paylaşmaktadır: Temelde geometrik şekillere bağlanan düz. çizgiler. Tüm fotoğraflarda rahat ve ferah bir hava hakimdir. Hepsi karmaşaya yer verilmeden tertipli bir şekilde ele alınmıştır ve de hepsi üç boyutludan ziyade iki boyutlu olarak görünmektedir. Tasarlanan kompozisyonların bazı yönlerine dikkat çekmek için yanlarında kısa açıklamalar yapılmıştır. İleriki bölümlerde bu yönler üzerinde detaylı olarak durulacaktır. Alıntı
