Super baslik hatirladiklarimdan baslayayim; *En buyuk kuzenimin (en sevdigim kisidir) makarna sosuna musil karistirdim. *Fi tarihte erkek arkilerimden biri beni cileden cikartmisti yaz tatilinde memleketindeyken esyalarini ikinci elcilere verdim. *Eski merakli ust kat komsumuza kapiya yapisinca marilyn manson - fak frankie sarkisini dinlettim. (+18) *Babami hic sevmedim kucuklugumden beri bosanmalarini cani gonulden istemistim. *Yengemlerin evinin ustune google earthte kufur yazan benim. *Aslinda liseden beri sigara iciyorum ama o zamanlar soyleyemedigimden bir sefer biraktim. Unide yeniden ve legal olarak basladim. (kotu ettim.) *Ortaokulda ogretmenin elini kapiya yapistiran esek bendim. Hatirladikca ve aklima estikce anlatmaya devam ederim.
Msn'e girdiğim gibi bana sadece asık surat ifadeler gönderen arkadaşımı sonunda engelledim.. Engeli kaldırdığımda "nerelerdesin ne zamandır?" diye sorunca kahkahayı bastım
*Bazen gordugum ruyalardan cok korkuyorum. Gecenlerde boyle bir ruya yuzunden berbat bir sekilde uyandim, isi ektim ama tum gun etkisi gecmedi. *Son zamanlarda kendimi huzursuz hissediyorum ve sebebi/sebeplerini bilmiyorum. Bu beni gittikce daha suskun bir hale sokuyor. *İnsanlara guvenememe huyum gittikce daha keskin uclara sahip olmaya basladi ve ayni zamanda karsimdakilerin dengesizliklerinin tahminimden cok daha siddetli boyutlarda oldugunu gormeye basladim. Ama kacacak bir yer yok, heryerdeler gibi sanki. *Kendimi ifade etmeyi ya da tanitmayi sozlu olarak birakmamin dogrulugunu son zamanlarda gormus oldum.
İtiraf ediyorum.. Bu aralar çok mutsuzum ve hiçbir şey neşemi yerine getiremiyor. Oscar'lık rol performansım var gerçekten... Merak eden insan olmaktan sıkıldım. Ben de "merak edilmek" istiyorum. Sanırım fazlaca şey istiyorum...
İtiraf ediyorum,endişe beni öldürüyor. Çağdışıyım bunu da itiraf ediyorum. Uyumsuzluk derinlerimde köklenmiş ama nasıl beceriyorsam uyuyorum İtiraf ediyorum herkesi seviyorum budalaca olsa da...
İtiraf ediyorum; artık iş hayatım da fıkralarda ki aptal sarışınlar gibi olacağım. Kafam hiç çalışmıyor gibi davranacağım. Meğer çevremde ki herkes öyleymiş. Ben dünya kadar iş yükünün altında kendimi ezmişim yıllardır. Şimdi üstümde iş adına hiçbir sorumluluk yokmuş gibi hissediyorum. Ne kadar aptalmışım. Bunu 8 yılda öğrendim ama olsun! Hiç birşey için geç değilmiş.
ıtıraf edıyorum ben 13 14 yaslarımdayken teyzem sıgara al dedı tabı bende bakkala ugradım bana bır james bond verırmısınız dedım adam bana guldu rezıl olmustum
salı günü pazardaki yolun ortasına dikilip çen çen edip insanların geçişini engelleyen kadının:kzgn::kzgn: ayağına bebek arabasını bilerek çarptım.:hih:Beni deli ettiler yaaaa bu ne saygısızlık sanki pazar değilde çay bahçesine gelmişler :dil:
buraya bile itiraf etmek istemiyorum ff: ama seneye söylemek zorundayım.düşünüp düşünüp endişeleniyorum
İtiraf ediyorum, yeni birşeye başlamak beni her zaman korkutuyor. Aslında korkak bir insan da sayılmam. Sadece bilinmezlik beni ürkütüyor. Hiç iyi birşey değil ama, "sonra ne olur", "ya şöyle olursa, ya böyle olursa" korkusu var benim içimde. Bir de şunu da itiraf edeyim, insanlara çok zor güvenirim. İki seçenek arasında kaldıysam karar vermekte zorlanırım. Önüme ikiden fazla seçenek koyarsanız, karar vermem daha kolaydır. O yüzden siz siz olun, seçeneklerimi ikiye indirmeyin. Şunu da söylemezsem içim rahat etmez, Harry Potter serisinde bile ağladım. :rzl: Bir de şey yaptım küçükken, zillere basıp basıp kaçtım. Ama o sayılmaz, ne de olsa küçüktüm. Küçükken Rosalinda'yı seyrettim. Çok güzeldi. Pişman değilim. Kim Milyoner Olmak İster?'e katılmak istiyorum. Oh içim rahatladı. Hafifledim sanki.
İşte yeni itiraflarım: Eğer geceyse ve elektrikler kesildiyse, tedirgin oluyorum, hatta biraz korktuğum söylenebilir. Gök gürültüsünü severim. Korku filmi izleyemem, ay gerçekten korkarım ya. Heyecanlı olduğum zamanlar daha çok gülerim ve daha çok konuşurum. Bu arada midem bulanır. Hepsi bir arada. Evet bu kadar. Sonra yeni itiraflarım olabilir.