Sana küstüğümde sen yoktun daha Yokluğuna küsmüştüm sonra sen geldin Kendime isteyemezdim seni öyle güzeldin Şimdi varmışsın gibi küsüyorum yokluğuna Alınganlık, ah, bilmezsin, küsmem de küsülecek Zamanda, n'eyleyim varlığın yokluğundan tenha Senden başka küsülecek kimse mi bıraktın bana Bir ben kaldım bir de bıraktığın küskünlük tenha Sen kimseye küsmezsin bilirim, gözlerin de Yaprak hırsızı güz: anılar düştükçe göz Dolar, yaz gelmeden temizlemek gerekir Gözleri yoksa küskünlük de gözyaşıyla kirlenir Küsecek kadar sevmeli insan birini O gelince küsmeli: nerdeydin bunca zaman Niye sevmedin beni, küsecek kimsem yoktu Demeli o varken de kimseye küsmemeli...
