Özür dilerim, Kıymetini bilemeyip üzdüğüm herkesten, Dostluğun hakkını veremediklerimden, Deli gibi koşarken es geçtiklerimden, Koklayamadığım tüm çiçeklerden, Hissedemeden aldığım tüm nefeslerden, Hasta olmadan değerini bilmediğim, Kalbimden, böbreğimden, ciğerimden, Güzelliklere bakmaktan alıkoyduğum için, Gözlerimden, Peşinden gitmediğim hayallerimden, Gururuma yediremeyip dökmediğim gözyaşlarımdan, Sonuna kadar gitmeyip vazgeçtiklerimden, Başını okşayamadığım her çocuktan, Kediden, köpekten, ağaçtan, taştan, Bol bol doya doya öpmediğim, Annemden babamdan çocuğumdan, En çok ta, Mecnununa kavuşturamadığım Leyladan, İnsan olmanın farkına vardıramadıklarımdan, Haksızlığa uğradığında arka çıkamadıklarımdan, Açlıktan, susuzluktan, kurşundan kurtaramadıklarımdan, Ezilen karıncadan, kırılan daldan, Taş atılan denizden, Kazma vurulan topraktan, Çocukların yattığı mezardan, Hakkını veremediysem yaşamaktan, Hakkınca sevemediysem seni, şah damarımdan, Özür dilerim... Adem Özbay
