Ey güzel! Yanmazdım, sen yakıcı olmasaydın Damlamazdı yere yaşlar, sen damlatıcı olmasaydın! Bir anda bırakırdım, bu dumanlı kederleri Sen beni miskinleştirip kederlendirici olmasaydın! Dalga dalga olmazdı, bulanmazdı aşkın denizi Şiddetli fırtına gibi sen bulandırıcı olmasaydın! Eğlenirdim bir zaman, bakarak güneşe ve aya Onları güzelliğinle gölgeleyici olmasaydın! Terk ederdim yalnızlığı, kendine çekmeseydin beni Beni kainata karşı yamyamlık ettirici olmasaydın! Samimiyetle kulluk ederdim Tanrıya, derviş gibi Gönlümü alt üst ederek, şeytanlaştırıcı olmasaydın! Canıma kast etmezdim, hasretinle zaman zaman Sen beni, bana düşman edici olmasaydın! Arada bir deli gibi gülmez ve sevinmezdim Beni tahta ata bindirici olmasaydın! Şiire benzerdi belki bomboş şiirlerim Her kalem tutuşumda, aklımı oynatıcı olmasaydın! [TATAR TÜRKÇESİYLE] Sin Bulmasañ İy matur! Min yanmas idim, yandıruçı bulmasañ Tammas idi cirge yeşler, tamdıruçı bulmasañ! Bir minutta taşlar idim bu tumanlı muñlarıy Sin mini miskin kılıp muñlandıruçı bulmasañ! Mevci-mevci ulmazdıy, bulganmazdıy gıyşkıñ diñgizi Rih-i sarsar tüsli, sin bulgandıruçı bulmasañ! Eklenirdim birkader min şemse, ya bedre bakıp Anlarıy hüsniñle leşey sandıruçı bulmasañ! Terkiderdim vehşeti, tik kendiñe tartıp beni Kainete karşı yam-yamlandıruçı bulmasañ! Haliysan kullık iterdim Teñriye, derviş kibi Küñlimi teşviyşle şaytanlandıruçı bulmasañ! Canıma kasd eylemezdim hesretimnen gahi, gah Kendimi kendimge duşmanlandıruçı bulmasañ! Kayvakıt mecnün kibi külmes ve şatlanmas idim Sin agaç at üstine atlandıruçı bulmasañ! Şigre biñzerdi biraz biyhüde eşgarim benim Her kalem tutkanda, isten taydıruçı bulmasañ! ABDULLAH TUKAY (Ğabdulla Tuqay)
