Keşke... Keşke yanımda olsan da bana keşke dedittirmesen.İkimizde sevemedik keşkeleri.Dilimizdende düşüremedik ama bu kelimeyi...Bak hala ağzımda şu keşke kelimesi , kalemimin ucundan damlayan mürekkeple beraber "keşkeler" de akıyor bembeyaz kağıdıma...Damlayan mürekkepten ziyade , akan "keşkeler" kirletiyor defterimi ve onlar mahvediyor satırlarımı...Yakamıza yapıştı ya ayrılık o günden beri alışamadım "keşkelere"...Nefret ediyorum keşke demekten iğreniorum bu kelimeden ama gidişinin ardından söylenicek başka kelime bulamıyor şu deli yüreğim...Neden izin verdik bu kelimenin bu denli hayatımıza girmesine.Neden birbirimize en fazla ihtiyacımız varken birimiz grurumuzu yıkıpta "Evet Seni seviyorum deliler gibi aşığım" demedik ? Neden geç kaldık vuslata ? Çokmu zordu bunu yapmak ? Bizim aşkımız bu kadarını haketmedimi ? Hayır be sevdiğim , bizim aşkımız bunu hakettide biz hakettiğini veremedik aşka...Bu yüzden bu kelime gırtlağımda düğümlüyor sensizliği.Ve her yutkunuşumda her nefesimde adınla birlikte tekrar ediyorum keşkeleri...Ne sigaram ne de kadehler teselli etmiyor sensizliği , kabullenemiyorum bir türlü keşkeleri...Ve ben sana bu yüzden son bir şans verdim , sırf bu lanet kelime bir daha dudaklarımızın arasında yer almasın diye...Sırf bu kelimenin anlamını ömür boyu unutalım diye...Kalemim yazmaz oldu bak yine."Keşke" kelimesi için her zaman mürekkebi var ama...Sen yeniden kapıları açtın sonuna kadar keşkelere...Ve o lanet kelime yine çıkmadı hayatımızdan.Herşeyi başarabildikte bir grurumuzu alaşağı edemedik...Son cümlemide keşke ile bitiriyorum bak...Keşke aşkımız kadar büyük olmasaydı grurumuz... Anti Quote/Alıntı yapmayınız...
