Yalnız bir ülke gibiydi Bir hawarın kütüğüne, bir çığlığın Fonetiğine yazıldı adı Tarihe düşürülmüş dipnotlar gibi Eski bir yara anlatabilir belki Ömrünün özetini Gözlerini yazmakla başlamıştım şiire Üstümüze yürürken dünya, birlikte söylemiştik Kaç kez muhaciri olduğumuz o aşkın ezgisini Küme küme bulut taşırdı gözleri O bana gülmeyi, ben ona ağlamayı öğrettim Yağmalanmış sevgiler panayırıydı Miri malıydı elleri Yüzünde acının öyküsünü okurdum Sonu olmayan bir başlangıç gibi Yüzünü çevirince gözlerinde bir yol başlardı Aşktan alırdı rengini Dere tepe dolaşır hep ona dökülürdüm Taramak istedim saçlarını birkaç sözcükle belki Nasılsa yağmur yağınca bütün anılar aynı Bu şiir bir merhaba olabilir mi Öyle yazmak istedim şerh koştum Yakasına bir gül iliştirmeyi A.Hicri İzgören
