Derviş hırkasın giyer yoldan üşenmez Bana seni sorarlar, diyemem Aklın kıştan korkmadıkça kalbin üşümez Bana seni sorarlar,diyemem Gece gündüzden ayrışır bir yerde Bir yerde aşkımıza arabesk katışır Mendil satan o çocuk o kalantor borsacı ile göz göze gelir bir yerde Boşluktan kaçarken yüreğe açılan her yeri ilkin boşluk doldurur O iskelede belki yalnız bekleyenler de olmuştur Lakin aslolan iskelenin yalnızlığıdır bir yerde Yalnızlık aşığın yitik malı alır bulduğu yerde Adın geçse diye çokça gökyüzü okumuşumdur Bana seni sorarlar, diyemem Şimdi sen bir güzel iklimin Muhtemel son çiçeği Nakışlar işlemektesin ruhumun jilet izlerine Ellerin, nasıl da uzuyor Uzuyor gönlümün koridorlarında Vazgeç dünyadan diyor gözlerin Gözlerin katışıksız huzura gebe Tüm boşlukların yokolduğu o yerde Beni senle sınarlar, Bana seni sorarlar, diyemem Diyemem sen bir kez öptün diye yüzümün yazgımla barıştığını
