Bu Yalnızlığı Nerde Görsem Tanırım !

Bu yalnızlığı,nerde görsem tanırım;

Saçı başı dağılmış bir adam
ve kırıtarak yürüyen kadının şehvetli uzaklaşması!
Susturulmuş tanrı
Bağrına basmış çocuk;
Düşlerine aldığı yaraları!



Bu yalnızlığı,nerde görsem tanırım;

Palyaço makyajlı;travesti hüzünlü halim,
Becerilmişim matmazel tarafından
Ama çıplak elle dolaşma kadınım !
Ama sessiz sessiz ilişme hücreme




Bu yalnızlığı,nerde görsem tanırım;

Suratında kanlı fırça darbeleri
Kalbi bükülmüş caddelere,
Benim gibi sevimli dilencinin biri işte !
Aşk dilenilir mi ?
Kalbim-yalnızlığım birbirine karışmış sensizliğin suratında,
Sen ne ara geldin aşka ?
Üç kuruş atma önüme !
Miktarı olmaz ki aşkın...




Bu yalnızlığı,nerde görsem tanırım;

Kıçı havada bir madamın,bitmek tükenmez sigarası,
Cafcaflı şemsiyesine sinen yağmur kokusu
Bulutlar sönmüş,yağmurlar çakışıyor melekler yüzünden bir adamın silüetinde,
Sesli sesli bir nota düşüne bastırıyorken kelimelerimi;
Bir kadın gidiyor kendine,kendine gülerek sanki !
Ne de olsa körün duası bu
Olur mu olur...




Bu yalnızlığı,nerde görsem tanırım;

Avuçiçlerine küçük bir not serpilmiş,
Mora basılmış gözleri,sözcükleri şeytana rakip payı bırakmadan,
"Ben aslında farklı aşkların kucağındayım,
Farklı hayatların insanıyız !"
Cümlelerine emanet edilmiş katilliği tüm gecenin.
Öl hadi...
Öl !




Bu yalnızlığı,nerde görsem tanırım;

Papatya falına inanılmış,
"Ölüyorum!
O ölmüyor...
Ölüyorum !
Ölmüyor..." Sesleri sokakları kapsamış,
Yanmış bakireliği aşkın,kızılı sönmüş
Işıklar kararıyorken kalbine kalbine;
Son veda nefesleri tıkatmış kabrini
Sen de gülmüşsün,
Gülmüş.




Bu yalnızlığı,nerde görsem tanırım;
Ben de sevmiştim çünkü,
Ölmüş !





Şafak Şengün 'Payanda'