En Güzel Gül

Zamanın birinde bir kasabada yaşıyan dünyalar güzeli bir kız varmış.Bu kız öyle güzelmiş ki çok uzak şehirlerden,diyarlardan çok yakışıklı,çok zengin,asil pek çok delikanlı onu görmeye gelirmiş.Kendisiyle evlenmek isteyen nice prensi,şovalyeyi redd eden bu genç kız kimseleri beyenmezmiş.Bu arada aynı kasabada yaşayan ve bu kıza aşık olan genç bir delikanlı da bu kızı istemiş.Ama genç kız onu da istememiş...
Aradan uzun yıllar geçmiş.Bizim delikanlı kasabadan ayrılmış,kendine başka bir hayat kurmuş ve evlenip çoluk-çocuğa karışmış.
Bir gün yolu bir zamanlar yaşadığı güzel,küçük kasabaya düşmüş.Orada tanıdık birine rasladıkta aklına bir zamanlar orada yaşayan dünyalar güzeli kız gelmiş ve ona ne olduğunu sormuş.Yaşlı adam önünde gül bahçesi olan evi göstererek kızın evlendiğini söylemiş.Bizimki bir zamanlar her kesi redd etmiş olan kızın kocasını pek merak etmiş.Bir gün gizlenip eve bakmış ve kızın kocasını evden çıkarken görmüş.Kızın kocası şişman,kel ve çirkin mi çirkin bir adammış.Üstelik zengin bile deyilmiş.Çok merak eden adam kocası gittikten sonra kızın evinin kapısını çalmış.Kız kapıyı açınca kendisini tanıtmış ve neden böyle bir adamla evlenmiş olduğunu sormuş.Kız da ona arkasındaki gül bahçesini göstermiş,oradaki en güzel gülü getirirse sorusuna cevap vereceğini ama tek şartının bahçede ilerlerken geriye dönmemesi olduğunu söylemiş.Adam da bunun üzerine yüzlerce güzel gülün olduğu bu bahçede ilerlemeye başlamış.Birden çok güzel bir sarı gül görmüş.Tam ona doğru eğilirken ilerde kocaman pembe bir gül gözüne çarpmış.Tam ona uzanırken daha ilerde muhteşem güzellikte kırmızı bir gül goncası görmüş.Derken bir de bakmış ki bahçenin sonuna gelmiş,geriye dönemediyi için mecburen bahçenin sonundan bir gül koparmış ve kıza getirmiş.Bahçenin en güzel gülünü getirmesini beklerken kız bi de ne görsün;yaprakları solmuş,cılız bir gül...
Bunun üzerine adama dönen kız şöyle demiş.
"Bak gördün mü her zaman daha iyisini bulmak isterken ömür geçer ve sen en kötüsüne razı olmak zorunda kalırsın.Bu yüzden zamanında elindekiyle yetinmeyi öyrenmek gerekir."