(Kastettiğim devamlı görüşülen üyelerin online olmayışı.) ara sıra başıma gelen bir durum. kendimi kelime yazmaya veriyorum haliyle
uykusuz gecelerde sık sık yaşadığım olay , gerçek hayatta olduğu gibi sanldada var yalnızlık ama gerçek hayatta can sıkıntısından konu açmak yok ayrı konu "ulan ne adamım , sanalda bile yalnızım ff: " dedirten olay
Sıkıldığınız anlarda forumu bir çıkış yolu, bir kurtuluş olarak görürsünüz.. bir heyecan sayfalara bakarsınız ama acı gerçek karşınızdadır.. forumda gırgır yapacak, saçmasapan oyunlar oynayacak, bişeyler paylaşacak kimse yoktur.. kulağınıza gaipten hüzünlü bir keman sesi çalınır.. ff: ya umarsızca yapacak başka şeyler ararsınız, ya da oturur sınavlara çalışırsınız.. hayat böyle durumlarda çekilmez hale gelir.. ff:
