Ellerini sürmeliydin kendini bacaklarından alamayan gözlerime… Dönmeni bilmek öyle hasret kokarak tütüyordu ki her şey kaybettiğim çocuklarıma benziyordu… Ben bütün sevişen ayrılıklarımı parklarda oynayan yanlarımı resim çizen adamların fırça darbelerinde soyundum… Sen gittiğinden beri ben bütün meyvelerini kesiyorum… B...en kendimin gardiyanım ki seni öyle kolay bırakır mı bu taş kalbim… Ben şimdi öküzleri boğuyorum boş bıraktığın açıklarda… Adam ibadet etmeyi sütsüz kadınların dudaklarında ararken… Bütün trene bakan benzerlerin süt veriyordu… Alnından hakkını akıtan kadınlara değil ki hakkına geçit kurduğun hakkıma bu vahim sözlerim... Kanlı çarşafları değiştiren hayatın müdavini kadınlar bulmak mı görevin bundan mıdır iz bırakışın yüreklere… Tangır tungur şişeri sen boşalt ki ben adamlığın var sanıyım… Bırak ki ardına sana bakan gözler dudaklarından parçalar olsun…O’ha/yatın da gelmişine geçmişine saydırayım…N-o-beli sana verelim kır parçala ek biç bütün tarlaları… Sen çalmasını bilirsen…Hayat sana kurgusuz sol anahtarından bacak arası kemik çatırtısından yapma üflemeli resitaller verir… Okumayı bilirsen eğer hayatın anlamını çözecek kadar An(ı)siklopedi okursun Geçer zaman fark etmez deme sakın…Geçmeyi ayakta dururken anlamazsın… Neye yatırsam seni hayatın ırzında ıkınan gerçekler doğuyor gün ışıklarına…bilir misin bilmem ama ben senin için ırzı kırıyorum…Sen her şeyde biraz toprak kokar gibi beni öldürme merakını çiğniyor…Her akşam yemeğime biraz daha zehir katıyorsun… Sana kaybettim merak ettiğim şehirleri tek kalmış öksüz çocuklar duacıyız ki ölümler sessizleşir… Tek kişilik bedenine iki kişilik eşya doldurmuşsun…Açık kalmaz mı bir yanın bu aşkı nerenden sokacaksın… Git biraz tren yolarında ayıkla taşları tutsun elinden baban sen ut çalan yalanların dişlerinde kir gibi beni hiç duyma…Yanında olsam da bırak m/Y/orgunum ben sana girişler var çıkışlar tutkun bir aşk… Hatalarımın sen yanlarına bir çivi çak dağıt beni parsel parsel… Kazılmamış yüreklere göm beni…bırak mezarlar kazılmaz…bu aşka kokular karışır dur bu hayat en büyük yolcu yollar geçer üstünden… Dinsin yağmurlar bırak gözlerim ağlarken sen adam a dan z ye kadın kokarsın…Sarıl korkularımın ellerinde sabah olan makaslara…Yüzüm yara beredir ki hala içimdeki çocuk haylaz kum merakından gömer kadınları… //S.ERSOY
