Eğilip öpüyorum omzunun en kemikli yerinden Ve umulmadık bir kışla telaşıyla kavruluyor dudaklarım Tutup kaldırıyorum saçlarını omzuna düştükleri yerden Eskidikçe güzelleşiyor gözlerin onları da öpüyorum Senin de bir gün gidebileceğini gittiğinde anlıyorum : bir akşam Kapıyı çarpıp çıktığında ağlıyorum masada yine : bir kadeh Dur gitme Kal biraz daha Ve mümkünse sevgilim Haziranda ölelim seninle Ahmet Mücahit Bülbül
