Issız(ım)dın,ıs/sızım kalacaksın....

Köhne bir aşkın kırıklarını toplarken bulmuştum seni.
Ve seni bulmuşken tam da kendimi kaybetmiştim sende.
Yüreğine yaslanmıştım küçücük yüreğimle.
İmkan/Sızımdın sen. . .
Sızımdın imkansızdın .



Geldiğinde yağmur vardı ıslaktım.
Düşlerime kelepçelenmiştim.
D/üşüyordum.
Yağmur vardı. . .
Islaktım.
Bir sızının tam ortasındaydın sen. . .
ıs/Sızımdın...



Herkesten uzakta dinlendiğim bir liman gibiydin.
Düşler ülkesine giden gemilerim senden kalkardı hep...
Düş'tün düş'tük. . .


Yoksun şimdi . . .
Aslında varoldun mu hiç bilmiyorum.
O kadar yakınsın ki bana ama o kadar uzaksın ki aslında. . .
Çelişki kuyusuna düşmüş bir özlem galiba benimkisi...

Rüya gibiydin . . .
Yaşarken gerçektin.
Uyandığımda anladım düş olduğunu . . .
Rüya gibiydin . . .
Hayra yormak istediğim bir rüya . . .



Is/sızımdın sen. . .
Issızdın.
Yüreğin yakındı bana bilirdim.
Ama uzak-tı adın.


Issız(ım)dın.
Ve bilirim hep ıs/sızım kaLacaksın . . .
alıntıdır​