Kalıntılar – Oya Uysal

'Şiirler ve Güzel Sözler' forumunda zipper tarafından 3 Ara 2014 tarihinde açılan konu

  1. zipper

    zipper quae nocent docent

    [​IMG]


    Bitmesi istenmeyen bir hikâye nasıl da bitiyor acıtıp birdenbire
    ve baştan başlanmıyor araya hayat girdi mi bir kere.

    Şehrinden hiç ayrılmamışların gurbeti sürer gider ya
    ışıkları kısık odalarda,
    uykunun tutmadığı yatak, bakışı boş duvarlar,
    birbirinin sözünü kesen kaç keder,
    birbirini örten kaç sevda gördü bu dört duvar

    sözlerden fazlasını anlatan gözlerle bakan eşya,
    eski zaman kokusu
    hatırayı saklayan tozlu tavan arası.

    Ben. Nedenler ve niçinlerden örülmüş karanlık dehlizinde
    harflerden yaptığı asaya tutunup yürüyen
    şair kadın.
    Artık mahmur sabahlarla bir varsam da serin çarşılara,
    ertesi günün olmadığı vakitlerden geçip geldim buraya
    ardımda denenmiş intiharlar,
    ruhumda beden bulan ıstırapla.

    Uğruna ölünecek bir sevdiği olmalı insanın
    ve yaşamak için bir nedeni elbette.
    Biz uzun yollara yalnız çıkanları seven kadınlar
    kala kaldığımız pencere önleri, kalıntılar…

    Nasıl bu kadar yakın ve bir o kadar da uzak
    rüyalarımın sokağında hâlâ ıslığı ilk sevgilimin,
    gecenin sessizliğinde kalp atışları gençliğimin.

    Sen artık git istersen ay ışığı görmeden komşular,
    ortalık ağarır birazdan.

    Bitmesi istenmeyen bir hikâye nasıl da bitiyor acıtıp birdenbire
    ve baştan başlanmıyor araya hayat girdi mi bir kere.


    Oya Uysal
    -Mühür D. Kasım-Aralık’14-
     
    periza ve flora bunu beğendi.
  2. flora

    flora Well-Known Member

    insan, kaç kere bitmesini istemediği şeyler yaşıyor .....hayatında belki hiç belki parmakla sayılamıyacak kadar az..teşekkürler
     
    periza bunu beğendi.

Bu Sayfayı Paylaş