Üstündeki giysi gözünün renginde Yürüyor yürüyordu arkasına bakmadan Onu kaybettim bir kış gününde Yağmur yağmur yağmur yağıyordu durmadan Ölü taşıyan bir araba Araya girdi galiba Koştu koştum yetişemedim Sanki önümü kapatan bir sütundu zaman İnsanlar otomobiller dalgın habersiz zalim Alıkoyamadım on meçhullere dalmaktan Boşunaydı artık çaba Boşuna mıydı acaba Dondum kalakaldım olduğum yerde Gözlerimi kaplıyordu duman duman duman Gönlüm ne geçmişte ne geleceklerde Bir mahkûmdum görülmemiş bir cezaya çarpılan Uğrayan bir azâba Sığmaz hesaba kitaba Sezai Karakoç -Gün Doğmadan-
