Bir sözcüğün anlamlı en küçük parçasına kök denir. Sözcüğün kökü bulunurken sondan başa doğru ekler çıkarılır, kalan bölüm köktür. Kök sözcüğün tamamıyla anlam ilişkisi taşımalıdır. bakı – yor ( Zaman anlamı katmış, kelimenin anlamını değiştirmemiş. ) defter – ler ( Çoğul anlamı katmış, kelimenin anlamını değiştirmemiş. ) geldi – m ( Kişi anlamı katmış, kelimenin anlamını değiştirmemiş. ) Kökler eylem ve ad kök olmak üzere ikiye ayrılır: 1- Eylem Kök: Kökün sonuna "-mak, -mek" mastar ekini getirebiliyorsak; o kök, eylem köküdür. koş - mak yürü - mek gör - mek kız - mak bak - mak 2- Ad Kök: Kökün sonuna "-mak, -mek" mastar ekini getiremiyorsak; o kök, ad köküdür. para - mak ( anlamlı değil. ) araba - mak ( anlamlı değil. ) kelebek - mek ( anlamlı değil. )
