üzerime eğilen büyük mavilik yaz ırmağını da sürüklüyor benimle, yağmur sonrası bir çocuk yüzüdür kaya dibinde açan menekşe. iki damla karışımdır aşk, lekesiz bir gökyüzü çizer kendine. şiir, zaman ipliğinin örgüsüdür, söz sonsuza yansır ona değince ansızın koptuğunu sanma fırtınanın, önce bir kadının kalbinde kopmuştur. neyi gizleyebiliriz senden ey mavilik biz böyle ırmak ve yaz arasında kaldıkça Ahmet Uysal Sonsuz ve Uzak-
