"Celladı" tarafından yetiştirilen ve 20 yıllık bir tutsaklığa terk edilen "Faslı Şehrazat" Melike Ufkir'in kitabı. Çölün ortasında yılanlarla çevrili en yüksek duvarlı bir "hapishane". Bu hapishanede toplama kamplarındaki zulümleri aratmayan baskı ortamı... Tutsaklar mı? En küçüğü üç yaşında olmak üzere altı çocuk ve bir anne. Bu tutsaklığın kısa hikayesi şöyle: Dönemin ünlü devlet adamlarından Faslı General Ufkir'in kızı Melike, Fas Kralı tarafından evlat edildiğinde 5 yaşındaydı. Rabat'taki kral sarayında eğitim gördü. Oradan asla çıkamadı, ailesini göremedi. 1972 yılında Kral II. Hasan'a karşı düzenlenen başarısız bir askeri darbe sonucunda General Ufkir öldürüldü. Bu kötü olayın ardından Melike ve ailesi için (annesi Fatma ve en küçüğü üç yaşında olmak üzere beş kardeşi) 20 yıl sürecek korkunç bir tutsaklık dönemi başlamış oldu. Çağımızın Şehrazat'ı Melike Ufkir hiçbir şeyi unutmadı. Ne tutsaklık yıllarında geçirdiği gecelerin boğuculuğunu, ne açlığı, ne susuzluğu, ne aşk ve cinsellikten 20 yıl boyunca yoksun kalan bir kadının acılarını ne de cezaların en kötüsü verilerek unutulmaya terk edilen bir ailenin dramını. Kendisini evlat edinen Fas kralı tarafından ailesiyle birlikte ölümden daha korkunç bir tutsaklığa gönderilen Melike Ufkir, Binbir Gece Masalları'ndaki heyecanlı akışı ve tempoyu aratmayan bu kitabı yine kendisi gibi Kuzey Afrikalı olan gazeteci ve yazar Michele Fitoussi ile birlikte kaleme aldı... (Arka Kapak) Gizli içerik: Bu alandanki gizlenmiş içeriği görmek için konuya yanıt vermelisiniz. Daha önce de belirtmiş olabilirim belki. Anı kitaplarını çok sevmiyorum..Anlatıcının ya da yazarın objektif olabileceğini ya da anlatılanların gerçekliğinin her zaman ispatlanabileceğini düşünmüyorum çünkü... Ama muhtemelen her kitapseverin muzdarip olduğu , kitapçıya girince içindeki canavarın ortaya çıkması şeklinde kendini gösteren kronik hastalık bende de var : Sadece bir kere okuyacağımı bile bile , ani bir dürtüyle satın alınan kitaplar... Bende bu gruba çoğunlukla anı kitapları giriyor. (Tabii istisnalar yok değil , bkz: Sakıncalı Piyade) Neyse; benim hatıratlara olan düşkünlüğümü(!) bir tarafa bırakırsak , aslında fena kitap sayılmaz. Ufkir´in hikayesi de çok sık duyulan bir hikaye değil. Türü sevenlerin ilgisini çekebilir diye düşünüyorum. Keyifli okumalar dilerim.
Sevgili anonim, yine farklı paylaşımlarınla bizi bdlerin tekdüzeliğinden, hayalciliğinden gerçek yaşamın içyüzüne, renkliliğine yolculuğa çıkarmaya devam ediyorsun. Emeğin için çok teşekkür ediyorum. Bu arada yanlış anlaşılmasın her ikisi de tek başına olduğunda fazla gelebiliyor, insana değişiklik ihtiyacı hissettirebiliyor. 20. yüzyılda kadının, insanın yaşadıklarına bakınca gelecek hakkında ister istemez umutsuzluğa kapılsam da sol göğsün altındaki cevahirin karartılmaması gerektiğini düşünüp "hadi bakalım, umutsuzluk yok" diyorum kendime. Sevgiyle kal.
Aynı sorun ben de de var. Sevmesem de kitaplığımda anı eski adıyla hatırat kitapları hiç azımsanmayacak sayıda... Emeklerin için çok teşekkür ederim..:gül::Frnds:
