Müjde Aklanoğlu - Bana Öyle Bakma - Bölüm 1

​

BANA ÖYLE BAKMA TÜR: Gerilim, Romantik, Polisiye
Yazar: Müjde Aklanoğlu
1.BÖLÜM__/( Gördüğüne asla inanma zira gördüklerin gerçeğin karanlık yüzünden ibarettir... Kafanı fazla yorma, o bile gerçeğinden bihaberdir…)


Korkuyorum!
Gene geliyor. Bu aralar geceleri hep gelir oldu zaten. Odanın içinde zikzaklar çiziyorum, şok içinde debelenirken kalbim, bağırıp derdimi kimseye anlatamıyorum. O var! Ona bir şey yapmasından korkuyorum. Karanlık. Üşüyorum. Soğuktan değil, korkudan titriyorum. Tüm lambaları kapattım, belki beni göremezse gider diye çocuk aklı işte, gitmeyeceğini bilsemde; bu umuda sarılmak istiyordum. Köşeye gittim. Bacaklarımı karnıma kadar çekip, yatağın ayakucunda halının üzerinde kıyıya kısıldım. Ellerimi kulaklarıma kapattım. Ayak seslerini duyuyorum, merdivenden iniyor tıkırtılar halinde... Gecemin bittiğini, geleceğimin gittiğini yansıtan sesler. İçimdeki masum ufacık kızın korkudan titrediğini, bedenimin zemheri soğuğuna kestiğini hissediyorum. Gittikçe yaklaşıyor, o yaklaştıkça ben nefesimi tutuyorum. Kalbim atmaktan vazgeçmiyor, aksine daha bir kuvvetli çarpıyor korkuyla. İçimdeki masum kuşum çırpınıyor kafesini paralarcasına… Hâlâ duyuyorum ayak seslerini. “Tak -Tak Tak” Daha çok bastırıyorum ufacık ellerimi kulaklarıma ama yetmiyor, ellerim ufacık kapatamıyor ki kulaklarımı… Kapı açıldı. Nefesim bitti, kalbim sustu. Dünyanın durduğu an var mıydı bilmiyorum ama ben o anda durup kalmıştım. Dışarının ışığı içeri sızınca gözlerimi sıkıca kapattım. Yumabildiğim kadar yumdum. Kulaklarım duymasın, gözlerim görmesin istedim ama olmadı. Kısa bir süre sonra, uzun iğrenç güçlü parmaklar bileklerimi yakaladı gene, hiç istemedim! Ben bunu hiç istemedim! Daha ufacık bedenim, kocaman korkularımla ben bunu nasıl isterim? Alt dudağım titrerken arasından süzülen birbirine karışmış haykırışlar anlam bakımından yoksun olsa da amaç belli:

Yapma!

Biliyorum. Yalvarmalarımın onun üzerinde hiç etkisi yok, aksine onun egosuna hayvani bir haz veriyor bu yaptığım. İğrenççe kıkırdamasını duyuyorum.” Akılı kız uslu duracaksın!” diyor, yalvarmaya başlıyorum. Kelimelerim ağzımın içinde karmaşık hale gelmiş, anlaşılmıyor anlaşılanları ise hıçkırıklarımla kesiliyor. Sadece: “Yapma! “ diyorum zaten bunu hep diyorum. Kalbim, bedenim gibi acıyla kasılıyor. Bileklerimi bırakıyor buz gibi sesi: Öyle insafsızca, kısıkça mırıldanıyor.

” Sen bilirsin! Yan odaya gitmemi ister misin?”

Ellerimi birden ağzıma kapayıp kendimi susturuyorum. Susmak istemeyen benliğim, avazı çıktığı kadar bağıran iç sesime inat ben susmaya çalışıyorum. Acizim, mecburum söylesem kimse bana inanmayacak. Ben yalancı damgası yerken, o kahraman olacak… Sustum. Ağlamalarımın arasında Allah’a dua ederek sustum ve durdum. Bekledim. Ölümü beklemek gibiydi o birkaç saniye… Bana dokununca gene dayanamayıp yalvarmaya başladım. Korkuyordum yapacaklarından.
Ama dinlemiyordu. Ufacık bedenim ona karşı koyamıyor, cansız ellerim onun bedeninde işe yaramıyordu. Korktukça kendimi kaybedip çıldırıyorum. Bağırmak istiyorum, kocaman eller ağzımı tıkıyor ve beni sürükleyerek yatağa götürmeye başlıyor. Ben çaresizce sürüklenirken gözlerimdeki yaşlar yanaklarımdan onun ellerine akıyor. Acizliğime yeniliyorum bir kez daha… İstemeden bunu bana yapmasına izin veriyorum…
Kurtar beni!...
Doktor başını not tuttuğu defterden kaldırıp kayıt cihazına uzandı. Yerinden kıpırdayınca iri bedenini yaptığı ağırlıkla deri koltuk gıcırdadı. Hastasının birden nefes alış verişleri düzensizleşti. Yaşlı Doktor oturduğu koltuktan kalkıp yanına geçti. Eliyle hastasının ellerini nazikçe kavrayıp, sakince seslendi:
“Şimdi üçe kadar sayacağım ve sen gözlerini güvenli bir dünyaya açacaksın.

 

Hiç acıman yok dimi hain insan şimdi ben nasıl bekliycem diğer bölümleri

 

Üzülme tatlı okuyucum kitabımın çıkışı tamamlansın hemen yazmaya başlayacağım ve çabucak size ulaşacak ama şu anda kitabımı bitirmem lazım