Sen Güllere Dokunursun Ateşlerde Yanan Benim

Kalbim Bir Yanardağdır Göğe Savrulur Külüm



Bu Özlem Ateşinde Sen Hiç Yandın mı Gülüm



Sevdamı Tılsım Gibi Issız Dağlara Asın





Şehre Yağmur Yağıyor Ve Sen Uzaklardasın


Sen Türküler Tutturursun Ölümleri Anan Benim



Sen Güllere Dokunursun Ateşlerde Yanan Benim



Efkar Bir Daha Yıkar Kent Bir Daha Kurulur



Çığ Düşer Uçuruma Düş Aynası Kırılır


Sevdamı Tılsım Gibi Issız Dağlara Asın



Şehre Yağmur Yağıyor Ve Sen Uzaklardasın




Sen Türküler Tutturursun Ölümleri Anan Benim



Sen Güllere Dokunursun Ateşlerde Yanan Benim.​

 

Senden Kalan..?

Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun?
Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmek…Seninle olmanın en kötü yanı ne biliyor musun?
“Seni seviyorum“ sözcüğü dilimin ucunu ısırırken her konuşmamızda
boş yere saatlerce havadan sudan söz etmek…

Seninle olmanın en heyecanlı yanı ne biliyor musun?
Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünmek, birlikte ağlamak, gülmek…
Ve buradayken bile seni çılgınca özlemek…

Seninle olmanın en acı yanı ne biliyor musun?
Seni hiç tanımadığım bir sürü insanlarla paylaşmak…
Senin yanında olan, seninle konuşan herkesi çocukça kıskanmak…

Seninle olmanın en mutlu yanı ne biliyor musun?
Tanıdık birileriyle karşılaşma tedirginliği ile yollarda yürümek yan yana…
Elimdeki şemsiyeye inat yağmurda ıslanmak birlikte…
Elimde kır çiçeğiyle seni beklemek…
Aynı mekanlarda aynı yiyecekleri yemek…

Seninle olmanın en romantik yanı ne biliyor musun?
Sensiz gecelerde sana söyleyemediklerimi yıldızlara, aya anlatmak…
Okuduğum kitabın sayfalarında

Dinlediğim şarkıların türkülerin şiirlerin her mısrasında seni bulmak…

Seninle olmanın en zor yanı ne biliyor musun?
Seni kaybetme korkusuyla hayatta ilk kez tattığım o tarifsiz
duygularımı umut denizinin ortasında küreksiz bir sandala hapsetmek…
Sevgili yerine yıllarca dost kalmayı başarmak…
Yalın ayak yürümek bıçağın en keskin yerinde…
Kanadıkça tuz yerine gözyaşlarımı basmak yüreğime…

Seninle olmanın tek yan etkisi ne biliyor musun?
Nereden bileceksin?
Sen benimle hiç olmadın ki…

Olsaydın avuçlarım terlemezdi, ısırmazdım dilimin ucunu…
Özlemezdim seni yanımdayken, kıskanmazdım…
Korkmazdım yollarda yürümekten, ıslanmazdım yağmurlarda…
Yıldızlara aya dert yanmaz, böyle her şarkıda serhoş olmazdım…

Korkmazdım seni kaybetmekten…
Ayaklarım kan revan atlardım sandaldan denize…
Ve her . kulaçta haykırırdım seni..
Ama sen hiç benimle olmadın ki…
YA AKLIN BAŞKA YERLERDEYDİ YA YÜREĞİN…

Can YÜCEL​

 

Gitme

​

Biliyorum
aslında sen hiç bir zaman gelmedin bana.
Duymuyorsun !
Gitme diyorum sana,gitme !
Çığlıklarım boğuluyor gecenin karanlığında.
Gece korkunç, gece sessiz, gece yalnız...
Sesim kısılıyor
Gidişin bitişi olacak yüreğimdeki heyecanın,
Gidişin sönüşü olacak gözlerimdeki ateşin.
Beni,yüreğimdeki sevgiyi,
Gözlerimdeki bitmek bilmeyen umudu unuttun!
Ama ne olur bunu unutma.
Gidişin dinderemez bu fırtınayı.
Bir fırtınanın uğultusuyla sesleniyorum sana;
GITME....​

 

Gittin...

Gittin...
Ben arkandan sadece baktim...
Oysa,,, Oysa söylenecek o kadar çok seyim vardi ki...
Gidersen, iyiye dair ne varsa içimde, yitirecegim hepsini.
Gidersen, sönecek içimdeki ates ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen, karanliga mahkum edeceksin gözlerimi, o karanlikta yolumu
kaybedecegim.
...diyecektim sana...
KONUSAMADIM...

Gittin...
Gidisini görmemek için gözlerimi kapadim.
Öylesine acidi ki içim; tutup koparsalardi kolumu, bacagimi bu kadar aci
duymazdim.
Acim yas olup akmaliydi gözlerimden.
AGLAYAMADIM...



Gittin...
Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa...
Tutkum seninle olmakti, tutkum teninde erimek, tutkum hayati sadece
seninle paylasmakti.
ANLATAMADIM...

Gittin...
Gidisini önlemek için tutmak vardi ellerinden.
Ellerim degil miydi her dokunusumda seni ürperten? Ürperirdin yine,
biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini, gitmek için biriktirdigin bütün
cesaretin kaybolurdu.
TUTAMADIM...

Gittin...
Bir yikim gibiydi gidisin.
Sen adim adim uzaklasirken benden, çöküp kaldi bedenim oldugu yere.

Nice terk edilislere dayanan bu yürek, bu kez yenilmisti.
Bu kadar zayif degildim ben kalkmaliydim.
KALKAMADIM...



Gittin...
Oysa geldigin gün gidecegini biliyordum.
Hazirdim gidisine. Kaçak zamanlari yasiyorduk. Zaman bitecek ve sen
gidecektin.
Bense gidisinin ertesi günü hayatima kaldigim yerden devam edecektim.
DEVAM EDEMEDIM...

Gittin...
Bir sey söyledin mi giderken?..
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "Seni Seviyorum" dedin mi?...
"Bekle beni, dönecegim..." diye umut verdin mi?..
Beynim öylesine ugulduyordu ki.
DUYAMADIM...

Gittin...
Nereye gittigin önemli degildi.
Binlerce km. uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu. Artik
yoktun ve asil bu düsünce beni felç ediyordu.
Kurtulmaliydim senden, bu yokluk duygusundan kurtulmaliydim.
KURTULAMADIM...

Gittin...
Unutulanlarin arasina katilmaliydin.
Anilari sandiga koyup hayati yeniden yakalamaliydim.
Bu ask noktalanmaliyd, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
YAPAMADIM...




Gittin...
Bir okyanusun ortasinda, tek küregi kaybolmus sandalda dev dalgalarla
bogusan bir denizciyim
simdi.
BIL KI SEVMEKTEN VAZGEÇMEDIM SENI,
BIL KI SENINLE BIRLIKTE, SEVDANI DA TASIYACAGIM YÜREGIMDE,
BIL KI;
SENI ASLA UNUTMAYACAGIM

Biliyorum aslinda sen hiç bir zaman gelmedin bana.
Duymuyorsun !
Gitme diyorum sana,gitme !
Çigliklarim boguluyor gecenin karanliginda.
Gece korkunç, gece sessiz, gece yalniz...
Sesim kisiliyor
Gidisin bitisi olacak yüregimdeki heyecanin,
Gidisin sönüsü olacak gözlerimdeki atesin.
Beni,yüregimdeki sevgiyi,
Gözlerimdeki bitmek bilmeyen umudu unuttun!
Ama ne olur bunu unutma.
Gidisin dinderemez bu firtinayi.
Bir firtinanin ugultusuyla sesleniyorum sana;
GITME.... ​

 

SEVDIGIN KADAR SEVILECEKSIN​

Yerin seni çektigi kadar agirsin
Kanatlarin çirpindigi kadar hafif..
Kalbinin attigi kadar canlisin
Gözlerinin uzagi gördügü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kasin gözün
Karsindakinin gördügüdür rengin..
Yasadiklarini kar sayma:
Yasadigin kadar yakinsin sonuna;
Ne kadar yasarsan yasa,
Sevdigin kadardir ömrün..
Gülebildigin kadar mutlusun
Üzülme bil ki agladigin kadar güleceksin
Sakin bitti sanma her seyi,
Sevdigin kadar sevileceksin.
Günesin dogusundadir doganin sana verdigi deger
Ve karsindakine deger verdigin kadar insansin
Bir gün yalan söyleyeceksen eger
Birak karsindaki sana güvendigi kadar inansin.
Ay isigindadir sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldigin kadar ona yakinsin
Unutma yagmurun yagdigi kadar islaksin
Günesin seni isittigi kadar sicak.
Kendini yalniz hissetigin kadar yalnizsin
Ve güçlü hissettigin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettigin kadar güzelsin..
Iste budur hayat!
Iste budur yasamak bunu hatirladigin kadar yasarsin
Bunu unuttugunda aldigin her nefes kadar üsürsün
Ve karsindakini unuttugun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandigi kadar güzeldir
Kuslar ötebildigi kadar sevimli
Bebek agladigi kadar bebektir
Ve herseyi ögrendigin kadar bilirsin bunu da ögren,
Sevdigin kadar sevilirsin...​

 

Iyiki Varsin Diyebilmek....

​

Ne güzeldir birine ' İyi ki Varsin' Diyebilmek..
Bu ' biri' hayatıinizdaki o boslukta iyilerin derinligini
birakmistir.Bıraktigi derinlik de,
devaminda iyi damlalarini ardindan getirmek de gecikmeyecek ve
'İyikiler' denizini olusturacaktir.
Bu deniz berraktıi.Ayaklara batacak cakildan iraktir. Ne kadar derine
giderseniz gidin denizin dibi ayni mavilikte olacaktir.

Bu deniz sukundur.Sizi firtinalarinda savurmaz. Baska denizlerdeki
firtinalarin önceden habercisidir.
Onu izlerken dalip gidersiniz hayallere, ama su anki gerceklerle..
Bu deniz Filizdir.Yesilinin taze kokusu,yeni doguslarin müjdesidir.
Emekle beslenir,meyveleri cesit cesit renk renkdir.

Bu deniz paylasimdir. Lokman agzindayken, kursagi bos olanlari
dusunmektir. 'Ne fark eder ki' deyip gecmemektir.Binlerce deniz
yildizi sahile vurdugunda,'hangi birini okyanusa geri gönderecegiz'
dememektir. Bir tanesi icin bile cok sey fark ettigini bilmektir..

Bu deniz ' Sevgi' dir.. Her harfinin hakkini vererek söylemek,degerini
bilerek yasamaktir.
Sozde degil Ozde Sevmektir...
Bu gün kac kişiye ' İyi ki Varsın ' dediniz..
Hayatlarimiza zaman eklenirken,Zamanlarimiza hayat eklemeyi unutmayalim..​

 

Gittin Ya!

Sen gittin ya,
Baharım karla örtüldü,
Gülistan soldu mahvoldu,
Çileler birleşti akar gider bir sel oldu,
Yüzün eskimedi hala karşımdasın,
Sen gittin gideli ellerin ağzı lafla doldu,
Beni yalnız sandılar,
Halbuki ruhum sen doluydu,
Gittin bir tanem ne yapayım,
Dur diyemezdim ki sana,
Yapma bu sevgiye kıyma diyemezdim ki,
Biliyordum sende beni seviyordun,
İşte asıl işin garip yönü de bu ya,
Neden gittin anlamış değilim hala,
Lisanım yetmez miydi sana,
Benle kalmana,
Yalnızlığım törpüler hasret gecelerini,
Sonbahara kendini adamış aşkımız,
Zalim yıllara bağlanmış kalmış,
Zaman bizi aldatmış bırakmış,
Sende beni vurup gitsen hiç acımaz inan,
Gittin işte ne yapayım,
O masum bakışlı gözlerin riya dolu olduğunu nereden bilirdim,
Gülüşüne aldanırdım halbuki ben senin,
Şarkıları hep senin için ezberler,
Senin için notalara dökerdim,
Ama yine kıymet bilmedin,
Gittin bitirdin işte ne yapayım,
Yalvarsamıydım yoksa sana deli gibi,
Yok yapamazdım ben böyle densizliği,
Sızlansam da olmazdı asla böyle,
Hasretin içimde biterdi o zaman,
Yalvarmak benlik değil bir tanem,
Olmadı işte divane gönül,
Gitti sevgili, ne yapabilirsin,
Hiç.​

 

Sen ve ben..
Küçükken kulağıma küpe yaptığım kirazlar gibiydik..
Varoluş itibariyle biri-birine bağlı!

Küçüktüm...

Dayanamayıp kırmızının o tatlı cazibesine,
Koparıp birini-birinden yiyordum...

Büyüdüm...

Tam alışmışken tadını hep taze tutmaya,en sona saklamaya...
Koptuk! !

Şimdi kulağımda küpe,,,
Acılarım var! ! !

 

"Sensiz" bir hayat; tebeşirle kara tahtaya birşeyler yazmak kadar kolay değil.. !
Sen & Ben "AYRILIĞA" hüküm giymişiz.




Aşk suçüstü yakalanmıştır...
Bu ayrılığın bu delilsiz cinayetin tek failiyiz biz...
Sen ve ben...
Suçluyuz sanık sandalyesinde..
Adlarımız mutluluk diyarından sınır dışı edilmişken
Aynı cümlenin icinde özneyle yüklem olmak neye yarar ki...
Artık suçumuz sabit...
Cezamız müebbet...



Şimdi sen başka kollarda
Ben ise karanlığın koynunda yaşamaya mecburuz...
Aşkı öldürmekten yargılanıp bir ömür boyu"yalnızlığa" mahkumuz...
Ne sen bana ait ne de ben sana...
Artık biz iki yakası hiç kavuşmayacak kör uçurumuz...
Çünkü biz büyük bir aşkı öldürmekten ömür boyu mahkumuz...


Tamamlanmamış söz olmuşken mutluluğun dudağında
Tek başına acıları sırtlanmak neye yarar ki...
Ömür boyu iki yabancı olacaksa gözlerimiz birbirine
Neye yarar ki aynı cümlede yan yana durmak...
Geleceğine ve yüreğine ayrılık ipotek koymuşken
Neye yarar ki sen diye soğuk duvarlarla konuşmak...
Sen ve beniki suçluyuz artık...



Şimdi susma vakti...
Ve demir parmakların arasından görebildiğimiz gökyüzüne bakıp bakıp
Bu sevdayı "ayrılığa" gömmeliyiz...
Gömmeliyiz çünkü biz iki yakası kavuşmayacak iki uçurumuz...
Çünkü biz aşkı ''öldürmekten'' suçluyuz...


Suçlu ayağa kalk...!



Sen ve ben... Ya da biz... Sanık sandalyesindeyiz...
Sen ve ben ya da hayat... Ayrılığa hüküm giymişsiz...


Çünkü suçumuz sabit...
Cezamız ömür boyu müebbet...!​

 

göç olur yol alırım...



ve sana kanarım zaman zaman



seni kapatırım ruhuma
içimde bir sancı ...

gitme...
daha doğmadık bile..

 

Ey gece
sevdiğime söyle
yanındayım ben hep
onunla yüreğim ellerim gözlerim.
Ara sıra o da düşünsün beni
karanlık çöktüğünde.
Kimbilir
bir yıldızda birleşir yüreklerimiz belki de...

 

Ey rüzgâr
sevdiğime söyle
sen savururken umutları
diyardan diyara
toplasın yerlerden hayallerimi
bassın bağrına sevgiyle...
Kimbilir
hayaller gerçekleşir belki
onun eli değdiğinde...

 

Ey yağmur
sevdiğime söyle
her toprağa düştüğünde sen
gözlerim eşlik eder sana
bilsin ona söyle.
Bilsin ki
her yağmurda hatırlasın beni
tutsun damlaları yüzüne sürsün
öpsün damlalar gözlerinden özlemle...

Ey deniz
sevdiğime söyle
Köpük köpük sahiline vurduğumu.
Unutmasın bıraktığı yerde durduğumu.
Her martı çığlığında çınlasın sesim
yüreğinin en derinlerinde...​

 

N Â R-I AŞK





Beyaz bir kağıda mahkum hançer-i kelâm..






Mürekkep zindan olmuş el –âlem elinde..






OlmasaydıAŞK gölüne minettar kalem…






Hüznüm boy sürermiydi böyle avare dilimde….





Bir aşk-ı bakidir..!!..MEVLA’DIR..!!! sonsuz bir deryadır..!!adı:nâr-ı aşk…!!





Bir Meryem dir .. suspus olmaktır.. teslimiyettir ..adı: nâr-ı aşk…





Bir yâre-i hicrandır .. hüzündür..göz yaşıdır adı : nâr-ı aşk…





Bir Züleyha dır.. Yusufi lisandır .. iffettir .. adı : nâr-ı aşk…





Bir derd-i mübtelladır .. sabırdır… Ah dır .adı: nâr-ı aşk…





Bir ahuyu ceylandır.. yardır ..canandır.. adı : nâr-ı aşk…





Bir mecnundur….ayrılığı vuslattır .. adı : nâr-ı aşk…





Bir muhabbettir! MUHAMMED MUSTAFA'DIR ! yanmaktır.!! adı: nâr-ı aşk..!!

 

Bakışından hissettim bunu kokundan dokunuşundan…
Beni sevmeyecektin biliyorum ama…Ama öyle susamıştımki kendim gibi birini
sevmeye…Öylesine muhtaçtımki gercekten incitilmeye gercekten acı
çekmeye kendim gibi birini özlemeye öylesine muhtaçtım ki seni tanır tanımaz
çözüldüm…
Sana da olmuştur…Öylesine susamışsındır ki sevilmeye kendin gibi birini
bulunca tutamaz kendini herşeyi belkide söylenmiycek her şeyi o an garip bir
telaşla söylersin…
Hatta söylerken anlarsın söylememen gereken şeyleri söylediğini
hissedersin battığını giderek çıkmaza girdiğini…Ama yine de engelleyemezsin
kendini tutamazsın.
Aleyhinde olabilecek herşeyi söylersin…Üstelik bunu anladıkca daha da
batırmak istersin kendini…Biraz daha zor duruma düşürmek…
Daha da kaybetmek daha da dibe batmak istersin…Sanki bile isteye kendi
mutlulugunu kendi elinle bozmak istersin…Kendinden gizli bir öç alır gibi.
Sanki hiç mutlu olmak istemiyormuş gibi…Sanki hiç sevilmek istemiyormuş
gibi…
Bir tür gurur muydu bu?
Birgün nasılsa ve hiç olmadık bir anda alınıp kopartılmadan kendi
ellerimizle onu yok etmek bizim gibilerin mutluluğuna tahammül edemeyen bu
hayatta bu hayatın zorba kurallarına bir tür başkaldırmak mıydı?

 

Bir şizofren çocuk tanımıştım bir gün.Tam karşımda
oturuyordu.gencecik yakışıklı bir çocuktu.Şizofren olduğunu
biliyordu.Biliyordu iyileşemiyeceğini…İki de bir önce kolunu uzatıp sonra
avucunu açıyor; Mutluluk avuçlarımdaydı yakalamıştım ama kaçtı
diyor kaçtı derken avuçlarını boşluğa kapatıyordu…
Hiç unutmuyorum bu hareketi defalarca yapmıştı…

 

Yine hiç unutmuyorum; burjuvalara özenen bir ailede büyüdüm ben.Görgü kitabı
masanın üstünde dururdu hep.
Annem o kitabı defalarca ezberletirdi bize.Yemeğe nasıl oturulacak..çorba
nasıl içilir? Kaşık nerede çatal nerede durmalı…Balık nasıl yenir? Peçete nasıl
katlanır…Sinemada nasıl oturulur…
Ben de eskiden senin gibi saftım.İnanırdım bu dünyada bile şölenler
olacağına…Bu dünyada anne baba kardeşler bir sofrada lekesiz bir mutluluk
yaşayabilirler diye inanırdım…O kasvetli görgü kuralları kitabına rağmen
inanırdım…
Önce dilediğim gibi başlardı herşey.Herkes bir arada sonsuz mutlu gibi…Sonra
birden hiç beklenmedik bişey olur biri ağlayarak odaya kaçardı…İçerden arka
odadan ağlamaklı sonsuz küskün sesler gelirdi; bıktım artık bıktım usandım
hepinizden gideceğim buralardan yetti artık! …
Ben de senin gibi saftım o zamanlar…Gidilecek neresi var dı ki derdim…İşte
hep birlikteyiz…Alemi var mı bu mutluluğu bozmanın? …
Sonraları çok sonraları anladım.Meğer biz bizim aile herkes tesadüfen bir
araya gelmişiz tesadüften de öte…
Biz…bizim aile herkes aslında hiç istemeden nedeni bilinmeyen bir zorunluluk sonucu bir araya gelmişiz…
Aslında biz bir araya gelmemek için yaratılmışız.
Hayatın en büyük yanlışıymış bizim bir arada olmamız! …
Evet cok geç anladım…
Bıraktım lekesiz mutlulukları; ben kavgasız üzüntüsüz bir pazar sofrası
özlerken aslında herkes…annem babam kardeşim o evden uzaklara hiç dönmemek
üzere çok uzaklara gitmek istiyormuş…
Dünyanın en mutsuz otogarı…Dünyanın en imkansız istasyonuydu bizim
evimiz…Yıllarca uzaklara cok uzaklara gitmek isteyip bir türlü gidemeyenlerin
sonsuz bekleme durağıydı bizim evimiz…
İşte bu yüzden sevmek benim için bir tutsaklıktı tuzaktı böylesi sevip
bağlanmak.Uzaklara cok uzaklara gitmek isteyenleri engellemekti.
Sevgi yüzünden bizim ailedeki hiç kimse istediği yere
gidemiyordu…Birbirimize duyduğumuz sevgi aynı zamanda bizi birbirimize düşman
ediyordu…
Hem biz bizim aile…Güneşli bir günde ansızın başlayan sağanak yağmurlar
gibiydik…
Bu yüzden hep hırçın hüzünlü kırgındık…
Bu yüzdendi her şeyi çok iyi gidiyor sanırken içimizde yükselmesine bir türlü
engel olamadığımız o felaket duygusu…

 

Durup dinlediğim sessizliğindi önce...
İncinmiş yanlarından tanımıştım seni.
İç’im yanmıştı kapının arkasına çömelip ellerini başının arasına aldığında


Sözcüklerine bağladım tebessümü Yâr...
Yürünesi yollar kapanası olduğunda kanadı yitik turnalar gördüm rüyamda...

Sustu(n).... zayii oldum...

Ellerimi cebime koydum hüzün bulaştı parmaklarıma...
Poyrazın zulmune takıldı uçurtmalarım...


Yüreğime takıldı ayaklarım. Düş’tüm; dizleri kanadı kısa pantolonlu çocukluğumun...

Cân’ ımı yaktı masallar...

İltica ettiği ülkeden sınırdışı edilmiş olmanın hüznü ile açtım ellerimi Yıldızların Sahibine...

Bir yaş düştü iç’ime...
Ardından bir kelam dilime....



Düş’tüm kuyuların dibine... ama hiç düşmedim zifiri karanlık ümitsizliğe Yâr ...

Haydarpaşa bile grilere büründü... ben düşmedim ümitsizliğe...
Mavinin yankısı vardı yüreğimde...

Malumun olsun Yâr... bir düş değdi çocuk yüreğime...

Âşkı sobeliyorum iç’imde...

Kafesini açtım bunca zaman korumaya çalıştığımın...

"Git gayri... Ben senden geçtim" dedim.. "Git o Yârin ellerine..."

Titredi küçük kuş...
Çırpındı ... uçtu...

Hicreti ellerine...

Aç pencereni... Sokaklar ayaz...

Güneş ısıtmaz avuçların kadar...

Mülteciyim...

Aç ellerini Yâr...

Aç ellerini...​