Seni öpsem, gülse bir halk seni öpsem, yoksulluk,utansa verdiği acılardan kırılsa her türlü korkunun kanadı. Seni öpsem, silinse alın çizgilerinden gam yürek kuytularından akşam. Bir sonsuz yağmur yağsa aşkın kardeş bulutlarından aynı mutlulukla ıslansa dünya. Ayrılığa kapanmasa kapılar odalar üzgün durmasa. Seni öpsem, buğulanmasa gözlerin.. Gülse yaz günleri gibi insanların gölgeli yüzleri. Kar yağmasa dar yoluna kardeşimi koynunda saklamış dağların çıkıp gelse alanlardan anılardan, duvarlardan o gencecik ermişler. Işısa yeniden annelerin yüreği çocuklar çoğalsa sevinçten çözülse babaların kaşlarındaki bulut. Seni öpsem, boğulsa açtığı acının çukurunda yüzü kışlar kadar soğuk o bilinçli kötülük Arınsa ömrümüzün kiri, kederi Donup kalmasa dudaklarımda bir suç gibi öpüşün bencilliği andıran o buruk tadı mutluluk dokunmasa çoğul yanıma. Seni öpsem ve dünya kurulsa yeniden Sevgi kadar yumuşak, zengin ve ak.. Şükrü Erbaş
