Sevgi nedir bilir misin? Sen sevebilir misin ?Meşale gibi yanabilir misin? Mum gibi yanıp, çevreyi karınca kararınca aydınlatırken, için için eriyip tükenebilir misin? Sen, “Allah”ı sevip, “Allah”a ermek için, her şeyinden geçebilir misin?Beğeniyle sevgiyi ayırt edecek kadar akıllıca, sevebilir misin? Sevgi akılla olmaz der...ler… Aptal sevemez; kimi neyi sevdiğini bilemez; değersizden vazgeçemez; sevgiyi dolu dolu yaşayamaz ki! Sevmek için bile akıl gerektir!… Zekâ değil! Zeki, taktımı bir kere, beğenir ve sahip olmaya çalışır budalaca!.. Parayla, yüzük bilezikle; ev eşya arabayla; ta ki beğendiğini elde ede!… İster ki, 40’ta birle tanrısını bile ele geçire!!! Zeki, beğendiğini elde etmek için ne gerekiyorsa verir, ona verdiği değere göre!. Çıkarlarına ters düştüğünde, beğendiğini eleştirir; yerden yere vurur!. Az değerliyse, ya da beğendiği budala, çok değerli değilse, cüzdanını verir; daha değerliyse, çevresindekileri, yakınlarını, kariyerini feda etmeyi göze alır… Çünkü hırs ve kendini ispat söz konusudur burada. Kargalar bile güler zekânın yaptıklarına ağacın tepesinden!. Öylesine değerlendirir, sever ki akıllı “Allah”ı; kimseyi incitmez, düzenini bozmaz dışından; ama erir mum gibi, yanıp o sevgiyle içinden! .Akıllı, karşılıksız sever “Allah”ı; her hâlinden her şeyinden razıdır; yaşamdan ve geleceğinden hiç bir şey beklemez!.. İnsanlarla kavga etmez; zira bilir onlardakini!… “Allah”ı seven, karşılıksız sever; her yerde her surette, hiç kayıtlamaksızın!. Yarın için de, ne dünyalık ne ahretlik hiç bir beklentisi olmaz!. Sevmeden yanmazsın !Yanmadan erimezsin! Pişmezsin!Ham gidersin ham!. Mekânın cennet olur!
