Tıkanıp Kaldıgında Hayat - Can Dündar

Bir yerlerde tikanip kaldiginda hayat soluk almak güçlestiginde

Yüregin susup mantigin sürüklemeye basladiginda ayaklarini

Daglara dönmeli yüzünü insan.



Yeni patikalar yeni yollar seçmeli yüregini ferahlatacak;

Yeni insanlarla tanismali yeni kesifler yapacak....

Hep isteyip de bir gün yaparim diye erteledigi ne varsa gerçeklestirmeyi denemeli!



Her gecen gece ölüme bir gün daha yaklastigini; zamanin bir nehir

Kendisinin bir sal olup da o dursa da yolculugun devam ettigini anlamali.



Bas dondurucu bir hizla geçiyorsa birbirinin ayni günler Her aksam

ayni can sikintisiyla eve giriliyorsa degistirmeye çalismali bir

seyleri; küçük seylerle baslamali belki; örnegin bir kaç durak önce

inip servisten otobüsten; yürümeli eve kadar yüregine takmali

günes gözlüklerini; gördügünü hissedebilmeli!



Sagligini kaybedip ölümle yüz yüze gelmeden önce

Degerli olabilmeli hayat!



Illa büyük acilar çekmemeli küçük mutluluklari fark etmek için!

Baskasinin yerine koyabilmeli kendini; Aglayan birine "gül" inleyen

birine "sus" dememeli! Aglayana omuz inleyene çare olabilmeli!



Su adaletsiz merhametsiz dünyaya ayak uydurmamali; sevgisiz soysuz

kalarak!



Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gulden

Derin bir soluk alip hapsetmeli kokusunu içine...



Günesin dogusunu seyretmeli arada bir seher yeli oksamali

saçlarini... Karda yagmurda; sevincine coskusuna; firtinada

boranda; öfkesine isyanina ortak olabilmeli doganin!



Bir çocugun ilk adimlarinda umudu; bir gencin düslerinde gelecegi;

Bir yaslinin hatiralarinda geçmisi görebilmeli!



Çalismadan basarmayi sevmeden sevilmeyi mutlu etmeden mutlu olmayi

beklememeli!



Ama küçük ama büyük; her hayal kirikligi her aci;

Bir firsat yasamdan yeni bir seyler ögrenebilmek için; kaçirmamali!



Çünkü; hiç düsmemissen el vermezsin kimseye kalkmasi için hiç

Çaresiz kalmamissan dermani olamazsin dertlerin; aglamayi

bilmiyorsan nesesizdir kahkahalarin; merhaba dememissen

anlamsizdir elvedalarin...



Ne herkesi düsünmekten kendini ne; kendini düsünmekten herkesi

unutmamali!



Bilmeli; çok kisa olduğunu hayatin; hep vermek ya da hep almak için...



Sadece anlatacak bir seyleri oldugunda degil

Söyleyecek bir sey bulamadiginda da dinleyebilmeli!

Akli ve kalbiyle katilabilmeli sohbetlere...



Hafizasi olmali insanin; hiç degilse ayni hatalari ayni

bahanelerle tekrarlamamasi için!



Sorulari olmali yanitlari bulmak için bir ömür harcayacak! Dostlari

olmali ruhunun ve zihninin sinirlarini zorlayacak!



Herkese yetecek kadar büyük olmali sevgisi;

Ama kapasitesi sinirli olmali yüreginin ki hakkini verebilsin

sevdiklerinin; zaman bulabilsin; bir tesekkür bir elveda için...



Yasam dedikleri bir sinavsa eger;

Asla vazgeçmemeli sevmek ve ögrenmekten;

Ama herkesi sevemeyecegini de her seyi bilemeyeceğini de fark

edebilmeli insan! Tipki her seye sahip olamayacagi gibi...



Zamanin ninnisiyle uykuda geçirmemeli hayati...!



Can DUNDAR