Birden bire yapayalnızsanız her yerde Ve bundan korkuyorsanız En küçük şeylerden bile. Örneğin birine saati sorsanız Karşıdan karşıya geçseniz bir caddede Sesinizi alçaltıp dikkatle bakaraktan çevrenize Biriyle bir şeyler konuşsanız Ve her gün kitaplar, dergiler alsanız. Postacı her gün mektup getirse Sözgelimi bir resmi dairede Fazlaca oyalansanız Şöyle bir iki otobüs kaçırsanız üst üste neden olmasın Kaldı ki, hiçbir şey yapmasanız bile Tuhaftır.. Sanki herkes kuşkuyla bakacaktır yüzünüze. Ve işte bir lokantaya girdiniz, garsonla çene çaldınız Şarapla yiyecek bir şeyler söylediniz, hepsi bu kadar Biraz da güldünüz aklınızdan geçen bir şeye Ya gülünç bir olaya, ya önemsiz bir söze Ama az ötede düğmeleriyle oynayan Ve yiyen tırnaklarını bir adam Duraksız sizi izliyordur belki de. Ya da bir dernekte üyesiniz, azıcık mutlusunuz Ya da küçük bir memur bir banka servisinde Durmadan suçlusunuz Durmadan suçlusunuz Durmadan suçlusunuz ve artık kendinizi Gücünüz yok ödemeye. Giderek siz oluyorsa bütün bir kalabalık Yüzünüz yüzlerine benziyorsa, giysiniz giysilerine Ansızın bir hastanın kendini iyi sanması gibi Gücünüz yetse de azıcık bağırsanız Bir yankı : durmadan yalnızsınız Durmadan yalnızsınız.... Edip Cansever
