VİRGÜL ( , ) : a) Yazıda sıralanan eş görevli sözcükler ya da söz gruplarını ayırmada kullanılır: *O kitabı aradım, buldum. *Fırat,Dicle önemli nehirlerimizdendir. *Çalıkuşu’nu, Huzur’u, İntibah’ı okudun mu? *Kitabı açtı, birkaç sayfa çevirdi, yüksek sesle okumaya başladı. *Yakında yine bahar gelecek, ağaçlar çiçek açacak, kediler damlara çıkacak. b) Anlama güç katmak için tekrarlanan sözler arasına konur: *Oğlunu, kadersiz oğlunu bir daha göğsüne bastı. *Akşam, yine akşam, yine akşam c) Hitaplardan sonra kullanılır: *Sevgili Kızım, *Değerli Öğretmenim, * Saygıdeğer Müdürüm, d) Yüklemden uzak kalmış özneden sonra konur: *Ahmet Haşim, şiirde anlamın kapalı olmasına ve musikiye önem vermiş bir şairimizdir. *İşte bu adam, Türkiye’yi pislikten kurtaracak tek adamdır. *Tatlılar, kalorisi fazla; fakat vitamini az besinlerdir. e) Cümlede vurgulanmak istenen ögelerden sonra konur. *Yarın, buraya geleceksin ve bu işi çabucak bitireceksin. f) Anlam karışıklığına meydan vermemek için adlaşmış sıfatlardan sonra kullanılır: *Genç, adama ters ters baktı. *Hırsız, çocuğu kovaladı. *Yaralı, kadının yüzüne bakıyordu. *İhtiyar, adamın suratına tükürdü. g) Bazı cümlelerde anlam karışıklığını önlemek için kullanılır: *Oku; adam ol baban gibi, eşek olma. *Siz de kazançlı çıkmak istiyorsanız benim gibi, hanımları alışverişe gönderin. ğ) Bir addan önce gelen zamirlerden sonra kullanılır: *O, şiiri niçin ezberlememiş? *O, güzel günlerine yeniden dönebilse. *Bu, kadını bir daha görmemiş. *Şu, bahçeye dikilecekmiş. h) Arasözlerin başında ve sonunda kullanılır. *Bu büyük komutanı, Atatürk’ü, saygıyla anıyoruz. *Bu yöre, Sibirya ve çevresi, alabildiğine soğuktur. *Örnek olsun diye, örnek istemez ya, söylüyorum. *Bir kuş, bir çiçek, bir böcek, ne bileyim ben, her şey onun ilgisini çekiyordu. *Ben de Ankara’da, o güzelim başkentte, beş yıl kaldım. I) Yazıda tırnak içine alınmamış aktarma cümlelerin sonunda tırnak işareti yerine kullanılır: *Minareyi çalan kılıfını hazırlar, diyordu. *Artık sevmeyeceğim, edi. i) Cümle başında kullanılan “evet, hayır, yok, yoo, peki, tamam, hayhay, olur, haydi, elbette…” gibi sözcüklerden sonra kullanılır: *Hayır, bu işi sevmedim. *Evet, yarın sınavsınız. *Yoo, işte bunu yapamam, dedi.
Valla tam benlik bir konu. Zira noktalama işareti özürlüyüm. Birde üniversite mezunu olacam. Tuuu bana.