Tut Yüregimden Ustam

Ustam!
Aklım firarda.
Gözbebeklerimde müebbet hüzün
Dilimde ay kesiği bir yara
Düşüm kırık dökük
Umudumun boynu bükük
Bir öksüzün omuzlarında sükut.


Yüreğim sana emanet sıkı tut.


Tut ki; kancık pusulara düşmesin.
Bir hain kurşunu gelip deşmesin.


Ustam!
Ne zaman o senin bildiğin zaman
Ne sevda gördüğün masallardaki.
Eskiden
Halı tezgahında dokunurdu aşklar
Nakış nakış körpe kız ellerinde.
Mendillere yazılırdı isimler
Yüreklere kazılırdı gizlice.
Sevdalılar asil ve de yürekli
Sevdalar kavgalar iki kişilik.
Oysa şimdi;
Çorak gönüllere ekiliyor sevdalar seher vakitlerinde.
Meşru sevdalardan
Gayrı meşru acılar doğuyor kundaklara
Günahkar gecelerden.


Beni herkes sevdaya asi sanır
Oysa aşk beni nerde görse tanır
Hasret tanır
Zulüm tanır
Ölüm tanır
Yüzüm yüzümden utanır



Yorgunum ustam;
Ne katıksız somun isterim senden
Ne bir tas su
Ne taş yastıkta bir gece uykusu.
Var gücünle asıl sükunetime
Çığlığım kopsun
Uzat ellerini güneşe dokun
Uyandır uykusundan
Tut yüreğimden ustam tut
Tut beni sür güne...
​