Unutulmayan

Unutulmayan

durmadan taşirdim yanimda üç şeyi
iri çakil tanelerini, çatlamiş bir nari
bir öpüşün biraktigi harli lekeyi
ipekten
çalinmiş
umutlarla taşirdim
ah sevgilim derdim, ölüm
ne kadar çoktu yaşadigimizda.

bize hep beyaz mendil
sallayan
ölüm ki,
iki kapisinda
haki bir yalnizlik
dikilirdi

ve hatirlatirdi
bize, güz kuşlarinin
uçup gittigi denizleri.

bense, yulaf kokan
dagli ellerinde
dolaşmak gibi kolaydir
sanirdim yaşamak ve sana kansiz
bir gökyüzü
getirirdim
getirebilsem ah,
- avlusunda çocuklarin
korkmadan oynadigi -
lalelerle
donanmiş simli bir gökyüzü.

bir öpüşün biraktigi harli lekeyi
çatlamiş bir nari, unutmadim.
Behçet Aysan