Ya Tam Git Ya Tam Kal

Karanlık çıkmaz bir sokak vardır ya...İnsanı korkutan bir okadar da heyecan uyandıran...Sonunda ufacık da bir ışık olsa ona yetişmeye çalışırız,koşarız peşinden yakalayıncaya kadar.Bir de içimizde tuhaf bir umut beliriverir,bir tutku...Onunla ucuna kadar gidebileceğimizi düşünürüz oysa bir bakarız ki umudumuz bizi yarı yolda bırakmış...Yaşanan herşey bir çırpıda silinip gitmiş...Hayatımızda da böyle değil mi?İncecik bir ufuk çizgisinde yürümez miyiz?Ya seni sevmek?O ayrı bir sırat köprüsü değil mi?Geçtiğin an karşında cennet,yenik düşersen kabir azabı.Yüreğimdeki cennet senin bana gelişlerin,sevişlerin,dokunuşların...Hani iki çift güzel lafın...Ya kaçışların,gidişlerin???Kabir azabı değil mi?Sen bilebilir misin ki gözyaşı ne demek?Bir hıçkırış,bir yalvarış,bir dua...
Beni sensizliğe düşüren sen değil misin?Onca sevdiğini yerden yere vuran...Sonra yaraları sarmaya çalışan...En güzel mutlulukları yaşattığın,sonra en büyük acıları gösteren...Beni hiç düşündün mü?Bazen küçük bir ihmalkarlık yaşama mal olur,bilebildin mi?Ya ilgisizlik,sevgisizlik öldürmez mi?Ayrılığı damarlarına işletip,başkasını çekici yapmaz mı?Kafam allak bulak,sıkılıyorum dediğim zamanlar bunların birer bileşkesi...Bilemedin,anlayamadın...

Ama ya tam git,ya tam kal!!!.​