Bırak sevgilim yol senden geçsin önce davranan, sevgilim, bu kez bağışla kalanları, biz gidenleri kutlamak için alkış arıyoruz kimin elinde kaldıysa Bırak sevgilim bu yangını sen bağışlama bunca iz, işaret bağışladın dünyaya Dikkat Çocuklar! bıraktın, biz geçtik biz geçip gitmek için bırakılanlar kimsem çok, gidenim yok! demek içindik Sevinmek içindik; göç gidiyordu işte, sır kalıyordu, kurtulan kurtulana gibiydik birbirimize katılıyorduk ama: -yangın bizden kurtuldu! diyenimiz de yoktu, ateşin tersine dönmesinden korkan en duyarlımız bile: -yangından ben kurtuldum, ruhum kül oldu! çaprazında tutuşmuştu: -hangi yangını seçsem iki ateşin arasındayım, ruh ve ten! yangın yer yer devam ediyordu... Bırak sevgilim şimdi yangın şehirdir sana bıraktığım sessizlikten birkaç kelime kalmıştır hâlâ yangından konuşmak için, şimdi erdem herkesle sır olmakta değil, hangi kışa rastlasan konuk olmakta! kuşlar gördüm ne kuşu ne kış konuğu kuşlar gördüm bir dalı bir dal için kırıyorlardı öyle üşüdüm ki kafesimde onlardan çok... Şimdi kuş ateşe düşmemiş olmaz ateş beslemeli ağzında, kanat düşürmeli yangına, altın tüy dökülmeli, kuş oluşmalı, bu kuş olabilir misin, sır böyle taşınır sevgilim, sır arayan sende ateşiyle tanışır! Bırak sevgilim yol senden geçsin kayıkta göl var, kuşta gökyüzü ama kimse beklemiyor kimseyi hem gidince ne olacak bir şeyi Vardın, oldun, kayboldun şimdi ortasındasın ne kayık göle dahildir artık ne kuş gökyüzünde seferi yangının içi şehir yol senin içindedir Ya yol senden geçmeli, ya yol senden geçmeli! Sen dönmelisin geri, sen dönmelisin geri!
