Biliyor musun sen bir şiirde ilk satırsın ilk sözcük Beyaz bir gül beyaz bir gül ne kadar beyaz olursa o kadar Bir yaprak bir yaprak ne kadar yapraksa o kadar Ne kadar suysa bir su o kadar Ben en yakın yüzüm yüzüne Uyandığın sabaha, yatağına Birden bulup birden yitirdiğin bir şey olur ya, ona Bir dağ okulunda ilk derslere giren çocuklara İlk coğrafyacılara İlk harflerine bir alfabenin... Yüzün ki korkular verir bana ne zaman yüzümü tutsam yüzüne. Ben ki ölüme hiç eğilmedim hiç girmedi sözlüğüme Belki sokağa ilk çıkan bir çocuktur ölüm Belki senin bazen topuz yaptığın saçın Bir yaban çileği ya da ve daha ilk geliyordur dünyaya Bir demet maydanozu koparıp bırakmak belki de... Dedim ya hiç bilmiyorum arabi belki de benim sık sık çıkarıp baktığım bir fotoğrafın Bıyıkları hep yüzüne düşen bir adama çektirdiğim Bir suya bakarken Bir suya Duru mu duru ve daha sessiz ölümün kendinden... Ben ki seninle aştım yaşları Koydum çağıma adımı. Bir burukluğu yüzün gibi... İlhan Berk
