Arka Kapaklardan

"İdam edilecek yolcuların dikkatine, biraz sonra, yemek ve ihtiyaç molası için yarım saat konaklama tesislerine!... Lütfen ağzınızdaki teli tükürün ve otobüs kalkmadan yerlerinizi alın, Sayın yolcular! Sayın suçlular! Kökünden kopartılmış büyük ağaçlar! Sayın suçlular, rica ediyorum, tellerinizi tükürün, bunu bir daha hatırlatmak zorunda bırakmayın beni, teli tükürün dediysek, tükürün... Sayın yolcular! Aradan tam bir gece geçti. Ankara yarı aık cezaevinin tam karşısında, Şükriye Mahallesinde bir evdeyiz. Dah dün Trabzon'a gidiyorduk. Oradan koyun yüklü kamyonlara binip İran'a geçiyorduk. Sayın suçlular! Kökünden kopartılmış büyük ağaçlar! Ankara'nın en soğuk gecelerinden birini yaşıyoruz, Ankara Hastanesi'nin doğum kliniğinden her zamanki çığlıklar geliyor..."





​

 

"Annem gelip beni yuvadan aldığında, benim Tanrılarım, krallarım, akreplerim vardı. Annemin sakallı misafirleri, "Afiyet Olsun" şekerleri. Bir de, püsküllerin kanepelerden duvarlara kadar yayıldığı, meleklerin yuva yaptığı bir oda. Bu odaya hiç sokmadı beni. Ben de ona "akreplerimi" hiç anlatmadım. Çalıştığı gazinolarda adına "dağlar kızı Reyhan!" derlermiş. Önceleri çok şeyi gizli tutmaya çalıştı. Sonra utanmamayı öğrendik. O kadar çok şey öğrendim ki, artık bir şey öğrenmek istemedim. Sustum sonuna kadar. Susmalarım bir yerlere sığmadı, mızraklı bir şeyler olup peşime düştüler."



​

 

Hayal, ipleri elden kaçırmaktır. Oysa öyle bir dünyada yaşıyoruz ki, o ipin ucu sizin elinizden bir kaçtı mı, hemen bir başkasının eline geçiveriyor. Ondan sonra siz hayal ediyorsunuz, ama bir başkası yaşıyor.


​

 

diğer kitaplarınız gibi buna da bayılacağıma eminim çığlık da çok güzeldi. ellerinize sağlık bunu da en kısa sürede yayınlarsanız çok sevinirim. gerçekten ben de türk yazarları fazla takip etmiyorum ama inanın sizin yazı dilinize bayıldım öyle sürükleyici ki... daha ne diyebilirim bimiyorum. şimdi top sizde ne zaman yayınlarsanız anında okuyacağım. emeğinize sağlık

 

Sevgili Dost!
Bu sabah kuş sesleriyle uyandım. Ne güzel değil mi? Hayır, güzel değil! Açık penceremden ok gibi dalıp yastığıma saplanan karga sesleriydi. Kuş sesleri dediğimde aklına asla karganın gelmediğini biliyorum. Bu, karganın da bir kuş türü olduğunu bilmeyişinden değil, karganın türünün en önemli özelliği olan güzel bir ötüşten mahrum oluşundan elbette. Yüzümü yıkarken acaba diyordum; acaba türümüzün en önemli özelliklerini taşıyor muyuz? Hareketlerimiz ve sözlerimiz nerelere saplanıyor? Acaba 'insan' denince hatırlanıyor muyuz?​

 

Çoluk Çocuk ile gönülleri fetheden Patti Smith, bu küçük, adeta ışık saçan anı kitabında çocukluk yıllarına dönüyor ve yaşamının ilk kutsal deneyimlerini yeniden ziyaret ediyor. Anıları o denli canlı, o denli renkli, o denli parlak ki, çoğu kez gerçeküstünün eşiğinde dolanıyor. Hayalperestler, küçük bir kız çocuğunun hayalperestliğin anlamını ve uçuşan düşünceleri yakalayıp kurtarmanın sırrını keşfederek kendini bulma öyküsü. Çoluk Çocuk hiç bitmeseydi diyenler için...

"Çocukken ne mutluyuzdur. Işık, mantığın sesiyle nasıl da körelir. Bu hayatta taşı düşmüş yüzükler gibi dolanıyoruz."
Hayalperestler syf.75
​

 

"Her taraf siyaha bürünüyordu. Hızlı bir şekilde, bir örtü gibi her yeri kaplayarak çöktü üzerine karanlık. Karaltının içindeki beyaz bir tondu artık Derya. Yanlış ve doğrunun, gerçek ve hayalin ötesindeydi. Soruların cevaplarının bittiği yerde, nedenlerin sorgu odasında, yokluk ile varlık arasında…"

Hayaller İçinde Bir Düş - Umut Can Çeppioğlu

 

Eylül yorgunu saçlarımla en güzel hüzünleri ben yaşarım.
Ben seni gerekçesiz ve neticesiz sevdim.
Ve nasıl sevmişsem seni böyle doludizgin, ulu orta, öylece hüzne belenmişim işte.
Bazı acılar vardır, tütün gibi işler adamın yüreğine, aşk gibi, yaşamak gibi.
Sevgili,
Sevmişsem seni
yaşıyorsam hala
tütün çekiyorsam gecenin bir vakti,
demli bir hüzne çatmışım belle.
Dedim sana.
aşk gibi hüznün de sebebi yoktur Sevgili,
tutamağı vardır sadece.

 

Bir kadının kalbini fena kırmış bir adam...
O adamı öldürmek için çölü geçmeyi göze almış dört kadın... Düğümlere Üfleyen Kadınlar bu yolculuğun romanı. Ne kadar sevilse de tamir olmayan o yaralı coğrafyada, Ortadoğuda geçiyor. Saraylar devrilip, meydanlar dolarken sorular kalıyor geriye. Her yola en az bir soruyla çıkılır çünkü: Bir kadın ya da bir ülke nasıl sevilir sahiden?

"Amira, bize kadınları nasıl seveceğimizi anlatan bir kitap lazım. Yoksa hep böyle şapşal ve kavruk kalacağız. Bize kadınların nefesini genişletecek, o nefesin rüzgârına yelken açmamızı öğretecek bir kitap lazım. Yoksa biz ne kadar sevilsek tamir olmayız."


Düğümlere Üfleyen Kadınlar
Ece Temelkuran
Everest Yayınları
2013 ​

 

teşekkürler