Bugun Hangi Şiir Sizi Anlatıyor ?

Sen benim sarhoşluğumsun;
Ne ayıldım...
Ne ayılabilirim...
Ne ayılmak isterim...
Başım ağır...
...Dizlerim parçalanmış...
Üstüm başım çamur içinde..
Yanıp sönen ışığına düşe kalka giderim...
Nazım HİKMET​

 

soru işaretleriyle
birer mil çekiyorsun yavaş yavaş gözlerime
kör oluyorum!
bir karanlık odada
seni
el yordamıyla
seviyorum.​

 

Bakma öyle birşey olmamış gibi,
Sen gittin Ben bittim...!
Sen gitmeyi bilirsin...!
Ben sevmeyi...!​

 

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde. ​

 

Sen de beni unuttun değil mi?
Geride kalan her insan gibi..
Haber vermedim sana giderken
Belki de bu yüzden..

Beni anla..
Ne zaman ayağımı bir adım öne atsam
Boşluğa takılıp düşüyorum.
Ve ne zaman birinin omzuna yaslansam
Benden kaçan omzun arkasından bakııyorum.
Ben sevmeyi bir lütuf sandığımda
Sevdiklerim beni bıçaklayan en zor anımda
Güvenmiyorum insanlara ,bu yüzden kaçıyordum..
Herkes gibi olmandan korkuyordum.
Çünkü bir kere sevdikten sonra seni
Eskisi gibi olamayacağımı biliyorum.
Ben !
Yanıldım her zaman ki gibi
Unuturum sandım,yapamadım
Saklandığım sahte kimliğimin arasında
Koskoca bir yalana sığındım..
Ben yalandım,sense sonuna kadar gerçek
Uçup gidecekken kendimi bile seninle kandırdım..
Sonra..
Kaçtım...
Geri döndüğümde seni yerinde bulamadım.
Sen başka kollarda,başka yarınlarlaydın..
Bana sadece şöyle bir baktın..
Sorumlusu sensin dedin gözlerinle
Çevirdin yüzünü
Oysa ben çok daha farklı bilirdim hüznü
Sen ,çabuk unutmuştun beni
Madem ki herşey senin için yeni
Daha fazla ayak altında durmadan gitmeliyim..
Ancak;
Bu sefer ’’Hoşça kal’’demeden gitmeyeceğim....
Hoşça kal!
İlk sevdiğim
Hoşça kal!
İlaç bildiğim
Hoşça kal!
Sevgilim....

 

Ülkenin, farklı şehirleriydik..
Ben sürgün yeri.. Sen başkent..
İlk isyan hep sende başlardı..
Cezasını çekmek hep bana kalırdı...
Can Yücel​

 

yol bir yere gitmez
o bir durma biçimidir
yol yoluyla gidebilir yare
yoldan çıkabilir apansız
ve ömür bitebilir yoldan önce
...ama yol bir yere gitmez
o bir durma biçimidir
..
..
...
yol bir yere gitmez
o bir susma biçimidir
soğuk bir taşıtın uğultusunda​

 

Onu, sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
Titreme daha fazla kalbim.

Bağışla kendini artık onu da
...Bırak gitsin.
Bırak gitsin.

O senin ezel gününden kaderin
Sen onu nasılsa bin kere daha
Seveceksin...

 

Sonra otobüs oluyordum, kırık yarık yolların çare bilmez sürgünü
Ne yana baksam dağ ve deniz sanıyordum
Muş ovasının yalancı maviliğini
Otobüs oluyordum bir süre
Yanımızdan geçen kara trenlerle yarışıyordum, yanağım otobüs camının garantisinde
Otobüs oluyordum
Bir ülkeden bir iç ülkeye ​

 

Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.

Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.

Bir gün, tam anlatmaya..
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım..
Anlayacaksın.

Özdemir Asaf​

 

Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir uykuya,
Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi...

 

Terketmedi sevdan beni,


Aç kaldım, susuz kaldım,

Hayın, karanlıktı gece,

Can garip, can suskun,

Can paramparça...

Ve ellerim, kelepçede,

Tütünsüz uykusuz kaldım,


Terketmedi sevdan beni... ​

 

Sevdiğin Kadar Sevilirsin... Can yücel.

 

Nerede kardeşlerin, cömert Nil, yeşil Tuna;
Giden şanlı akıncı, ne gün döner yurduna?
Mermerlerin nabzında hâlâ çarpar mı tekbir?
Bulur mu deli rüzgâr o sedayı: Allah bir!

 

Şaşkın vaziyetteyim!
Nefsimi mi azarlayayım,arzulu gözümü mü?
Yoksa kalbimi mi?

 

Yaşamak; bir ağaç gibi tek ve hür
Ve bir orman gibi kardeşçesine...
NAZIM HİKMET​

 

Ömür boyunca aramak.. Yalnız seni aramak. Paslı teneke kutularda, küf kokan dolaplarda, çerçevelerde, tenhalarda, sonra vapurlarda, trenlerde hep seni aramak. Belki bu şehirde değilsin. Ne çıkar? Seni arıyorum ya. Belki de aynı sokakta evlerimiz, sabahları beni görüyorsun işime giderken. Sonra akşamı bekliyorsun, alacakaranlığı… Beni bekliyorsun ya da bir başkasını, bir başkasını.

Hiç gel demeyeceğim sana. Aramak neredeyse ben oradayım. Ayaklarım ne güne duruyor? Yok yok birden karşıma çıkma. Kaç, saklan. Seni aramak istiyorum.

Git bu şehirden haydi git. Dağlara çık, o uzak dağlara. Rüzgârların krallığında hüküm sür. Baktın ki oraya da geldim yine kaç. Başını al, açıl denizlere. Gemilerin en güzeli, en büyüğü dilediğin limana götürmeli seni, dilediğin yerde demir atmalı. Ben küçük bir balıkçı kayığı ile peşinden gelsem yeter. Seni arıyorum ya!

Bir yıl, beş yıl, on yıl değil; beşikten mezara kadar aramalı insan, ama ne aradığını bilmeli. Yaklaşıp uzaklaşmalı aradığından. Okyanus dalgaları üstünden bir küçük tekne gibi alçalıp yükselmeli. Yalınayak koşmalı yollarda, ayaklarını sivri taşlar kesip kanatmalı. Çöllerden geçmeli yolu, yanmalı, kavrulmalı. Sonra gözün alabildiğine ak, soğuk ülkelere düşmeli. Buzlar kırılmalı ayaklarının altında, üstüne kar yağmalı.

Bir gün bulacaksam bile parça parça bulmalıyım seni. Ayaklarını Afrika’dan getirip bir kâğıt üzerine yapıştırmalıyım, saçların Sibirya’da olmalı, dudakların Çin’de. Gözlerin Hindistan’da bir mabudun gözleri olmalı, ellerin İtalya’da bir heykelin elleri. Bulsam da seni parça parça bulmalıyım.

Yine de bir yerin eksik kalmalı.

Yeniden yollara düşmeliyim, onu aramalıyım.

Ve tam seni tamamladığım anda ölmeliyim

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

 

Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen,
Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini. . .

 

Evet aşk varmış...Çocukken bir masalda okumuştu annem hatta bir varmış bir yokmuş.Oğuz BAL.​

 

uzun zamandır yoksun
yoksun lu sabahlara uyanıyorum
aynı
bildiğin gibi
yeni bi şey yok
eski bi şey de yok
sen gibi..........
bir ben kaldım
o da...
ben miyim değil miyim belli değil artık
arta kalan ne ki?
daha ne kadar özleyebilirim seni
şimdi yalvarsam geçmişime
bir gün daha yaşamak istesem misket oynadığım sokakta
ilkokuldaki yerli malı haftasına katılsam?
bana 3 beden küçük gelir çocukluğum
sen de öyle sevgilim
boşluğunu dolduramaz kimse demiştim giderken
gelme.........
sana bol gelecek artık bu aşk!