Bugun Hangi Şiir Sizi Anlatıyor ?

Son zamanların
En büyük sevdalarını,
Yaşıyorum ben.

Sokaklara indim
Kapı kapı.. dolaştım
Acıların sevdaların
Girmediği ev aradım
Bulamadım.!
Kendimi Dağlara vurdum
Ferhatı gördüm.
Koştum çöllere
Dolaşırken Mecnundan
Keremi sordum..

Son zamanların
En büyük sevdalarını
Yaşıyorum ben.

Ay’a..Yıldızlara gittim
Şirin’i,Aslı’yı,Leyla’yı sordum
Kor Ateşler içinde
Yanan yürekleri
Güneşte gördüm..

Son zamanların
En büyük sevdalarını
Yaşıyorum ben..

En çok bahar kokulu
Kadınları sevdim.!
Buğulu gözlü kadınları
Bir başka sevdim..
Beni yakan her güzeli
Aslı,Şirin,Leyla sandım.!

Son zamanların
En büyük Sevdalarını
Yaşıyorum ben..

Ozanlara,şairlere
Eli kalem tutan kimi.
Gördüysem..
Acının ilacını sordum.!
Ateş yağmurundan
Kavrulmuş gözlerinde
Kendi yansımamı gördüm..

Son zamanların
En büyük sevdalarını
Yaşıyorum ben..

Dağa,taşa,karıncaya
Yaşayan her varlığa
Aşık oldum..!
Çılgınlar gibi sevdim
Büyük aşklar,ihanetler yaşadım.!

Son zamanların
En büyük sevdalarını
Yaşıyorum ben..

 

dayatmacı önyargılarla
iç odaları tavaf ettiler

evler boştu

suyun kendine akmadığı kadar
bilinmezdi adresler
mektuplar
satır başlarında suskun
ışık kırık
yasaklandı çarpık gölgeler

ah incelikler, nereye gittiniz?
göz bebeklerimde yitirdim sizi
bulutlar çiziyorum tek başıma
kendine soyunmanın öyküsünü yazarak

yalanları çiviliyor Minerva’nın baykuşu
hayal mahallesinde yalnız
dış kapılarda mühür kırarak

iskâna açılıyor evler

onlar ki sevgiye aç
kederli
kırgın
şairlere benzer

 

Durmadan avuçlarım terliyor,
İnildiyor ardımdan
Girdiğim çıktığım kapılar.
Trenim gecikmeli, yüreğim bungun,
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.


Dolanıp duruyorum ortalıkta.
Kedim hımbıl, yaprak döküyor çiçeğim,
Rakım bir türlü beyazlaşmıyor.
Anahtarım güç dönüyor kilidinde,
Nemli aldığım sigaralar.
Ne zaman bir dosta gitsem
Evde yoklar.

Kimi zaman çocuğum,
Bir müzik kutusu başucumda
Ve ayımın gözleri saydam.
Kimi zaman gardayım
Yanımda bavulum, yılgın ve ihtiyar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.

Bekliyorum bir kapının önünde,
Cebimde yazılmamış bir mektupla.
Bana karşı ben vardım
Çaldığım kapıların ardında,
Ben açtım, ben girdim
Selamlaştık ilk defa.

 

Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldanmadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...

 

Ey nefsiyle savaşan, irâden tutmasın pas! Ayağımı toprağa basacağım de ve bas! NFK

 

ufuklardan ufuklara
ordu ordu köpüklü mor dalgalar koşuyordu;
hazer rüzgârların dilini konuşuyor balam,
konuşup coşuyordu!
kim demiş "çört vazmi!"
hazer ölü bir göle benzer!
uçsuz bucaksız başı boş tuzlu bir sudur hazer!
hazerde dost gezer, e.....y!..
düşman gezer!

 

Bir eflatun..
Gözlerindeki ışık olmak ne asaletti,
sabrımı zorladığında bile kızamamıştım sana,
hala içerde biryerde korunuyordun işte
yürek hapsiyle,tutkun..
…istesemde uzanmıyordu ellerim..
sen dokunulamaz bir şeydin artık.
ilk günkü narinliğiyle saklanıyordun…
bil’me’sen’de….

Evet mükemmeldi rolün,
yazan/oynayan sen
bütün ödülleri hakettin kabul..
ama biliyor musun?
aşk;bir tutsaklık halidir
suya yazılsada adın..
en mahrem elbiseleri giydirdim
ruhunu gördüğümde üzerime..

Şimdi hani nerede dersen bin parçaya böldüm
yüreğimi böldüğün gibi…
şimdi şimdi kendine geliyor..
şunu bil ki;aşk yüce gönüldedir
kıymetini bilmeyeni terkeder..
s’aklımda
üzerine alın’ma sakın..alınma
aşka benim sevgim/saygım sana değil
bir boşluk nasıl sevilebilirdi ki..

 

anladım ki aşk;
her iki tarafı da magdur eden..
yürekte izinsiz gösteri yapan,
mutluluk karşıtı bir eylem..

 

Sevdiğin birinden ayrılınca zamanla acın geçer derler ya, o yalan.
Bazen geçmiyor,bir gram bile azalmıyor,
İlk gününde nasılsa öyle kalıyor.
Kocaman bir delik kalbinin orta yerinde duruyor ve sen onunla yaşayıp gidiyorsun.

 

Mutluluğun gözü kördür,
Yalnızlık sağır.
Ondandır biri tökezleyerek yürür,
Öbürü uykusunda bile bağırır.

Mutluluk yalnız kendisini görür;
Unutur bu yüzden ilkin kendisini.
Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür,
Boyuna bekler dönsün diye sesini.

Mutluluk alışır kendisine, ölümden beter;
Borçsuzluğuyla övünür, ama kedisi doğurmaz.
Yalnızlığın gidecek bir yeri yoktur;
Boyuna kapısına döner, açan olmaz.

Mutluluğun mezarları, yalnızlığın heykeli var..
Her ikisinin de saksılarında çiçek.
Biri hep başka bir renkle solar,
Öbürüyse ha açtı, ha açmayacak.

 

Bazen uçurumun kenarında yaşar insan,
Dokunsan boşluğa düşecek sanırsın!
Bazen gözyaşları gözbebeklerinde dolar;
Dokunsan yüreğine ağlayacak sanırsın..

Bazen yüreğinde öylesine duvarlar vardır ki,
Havan topu patlasa kıramaz sanırsın!
Bazen de bilemezsin, sevdiğinin bir acı sözü;
Bin parça eder, lime lime o yüreği..

Bazen gitmek gerekir özlenmek için,
Bazen gelmek gerekir tekrar sevebilmek için..

 

İki tür nokta var
Biri önüne ve ardına bakar,
Biri ardına bakmaz,
Ardını noktalar.

 

şiir beni değil,
ben bugün şiiri anlatayım
isterdim.

şiir gibi
yaşayarak.

lakin;

durgun bir su gibi
durmuyor hayat.

sızdırıyor
üstelik.


e.A

 

Acı çekmek özgürlükse
Özgürdük ikimiz de
O, yuvasız çalıkuşu
Bense kafeste kanarya

 

Bir Elif gibi yalnızım...
Ne esrem var ne ötrem...
Ne beni durduran bir cezmim...
Ne bana ben katan bir şeddem var...
Ne elimi tutan bir harf ne anlam katan bir harekem...
...Kalakaldım sayfalar ortasında...
Bir okuyanı bekledim, bir hıfz eden belki...
Gölgesini istedim bir dostun med gibi...
Sızım "Elif" sızısı...

 

" Bitti! Her bitiş yeni bir başlangıcın fragmanıydı!
Aramızdaki sıradağlar gibi duran aşılmaz engel "Biz arkadaşız..." diye başlayan o çocukça masal değil, gözü dönmüş psikiyatristlerin yazdıkları ufacık bir kağıt parçasıydı:
"Şizofrenik septomlar..."diye başlayan ve "...gözlem altında tutulmalı!"emir kipiyle noktalanan! "

 

bugün günlerden hüzün
yer hüzün ülkesi
intiharda bileniyor duygular
hüzünlü bir karanlığa

dolaşıyorum gelişigüzel
ayağımın altında dallar eziliyor
hüzün kırılıyor yalnızca

hüzün alıp
hüzün satıyorum
kazancım hüzün
kaybım da

gül uzatıyor küçük bir kız
:
“al bunlar en güzelleri
adları hüzün çiçeği
hüzün kokarlar aynen
hüzünlü gönlün gibi...”

ağaç olsam
hüzün dökülüyor yapraklarımdan
yağmura koşsam hüzün boşanıyor üstüme
bıraksam kendimi kaçsam oradan
yok olası hüzün koşuyor ardımdan!

ben: hüzün
ikametgâh: hüzün sokağı
adresim bu işte!

beni ararsan hüzn'ü sorman yeter

bir köpek uluyor sokakta
hüzünlü bir ölümdür buralar!

Naime ERLAÇİN

 

Unuttum geçmişimi, çırılçıplak geldim sana! Utana sıkıla namaza duran bir günahkâr çocuk gibi öptüm dudaklarını!

 

Akşam olur
Bir başıma kalınca
Bu yerde...

Özlemin
Ateş olur..!
Dokunduğun her yerde
Kıvılcımlar saçar
Özlem ateşin
Yangınlara döner...

İçimde
Yıkılmaz sandığım
Dağlar erir
Ormanlar bir bir yanar.

Eğil başım
Sen..
Öne eğil....

Bunca yıldız varken
Gece neden karanlık olur
Sevdiğim.....

Kaybetmeyince
İnsan
Bilmezmiş
Elindeki nimetin kıymetini.

Ağla yüreğim kendi haline
Sen
Şimdi ağla..

Melih BAKİ

 

Üç harf yanyana kaç şekilde gelir bilir misin?
Aşk dersin.. Sen dersin.. Ben dersin.. Sen, ben biter; biz dersin.
Gün gelir git dersin..
Peki dur kelimesinden haberdar değil misin?
Dur demeyi bilmez misin?
Git demek kolay, dur diyebilecek kadar yürekli misin?