Bugun Hangi Şiir Sizi Anlatıyor ?

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi

 

"Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması
Ne kötüdür an kadar ...yakın, bir asır kadar uzak olması
Ve bilir misin ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması
''Ben'' deyip susması, ''sen'' deyip ağlamaklı kalması..."

Nâzım Hikmet Ran​

 

İçim, en derinim.
Bırak gitsin.
Ben nasıl O’nu sevdiysem,
Bir başkasını sevmekte O’nun en doğal hakkıydı kabullenmelisin.

İçim, en derinim.
O gittikten sonra sol yanımın coğrafyasını görmelisin.
Artık üç tarafı da izlerle kaplı yüreğimin.

 

Akşam erken iner mahpusaneye.
Ejderha olsan kar etmez.

 

Bir kıvılcımın etrafında pervaneymişim
Avare dönüşlerim hep manasız hep boşmuş
Bir sufiye hasret üflenmemiş bir neymişim
Eyvah ki ışık aradığım gözler de loşmuş.

 

‎”ilaç milaç bok püsür,
şuramda bir şeyler var.
sahiden bir şeyler var,
haykırmadan anlatamam.”


turgut uyar

 

Al götür eskici ne resmi kalsın
Ne yüzü,ne izi, ne ismi kalsın
Onsuz da gülmeye değer bu dünya
Onsuz da görmeye değer her rüya...

 

Yalnızım merak etme ! Yeni bir “memnun oldum”u ziyan etmemek için; tanışmıyorum kimseyle…

 

Hangi mevsimdeyiz böyle
Paletimde renkler kaskatı
Oysa
Durmadan boyamalıyım, hiç durmadan
Renklerini yitirmiş hayatı,
Mevsimlerden keder mi, söyle.

 

...
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalım onüçüncü aylara
Ben bir eylül, sen haziran.

Ümit Yaşar Oğuzcan​

 

Beni kimsecikler okşamaz madem
Öp beni alnımdan, sen öp seccadem.

 

Ben kendimden geçtikçe kendime gelirim;
Yücelere çıkar, alçalmayı bilirim.
Daha da garibi, varlığın şarabıyla
Ne kadar ayık da olsam, sarhoş gibiyim...
Ö.Hayyam

 

Bugün bütün iyi kalpliliğim üzerimde
Cümle düşmanlarımı affettim
Yediğim meyvalardan
Kokladığım çiçeklerden af diliyorum

Yerde yürürken gördüğüm
Sebebsiz kanına girdiğim
Zevk için öldürdüğüm
Böceklerden af diliyorum

Dağdan, topraktan, taştan
Evlattan, akrabadan, arkadaştan
Yağan yağmurdan, doğan güneşten
Denizlerden, göklerden af diliyorum

Yıllardır kahrımı çeken kadından
Ondaki yaşamak ümidinden
Baba evinden, ana sütünden
Yediğim ekmeklerden af diliyorum

Kadrini, kıymetini bilmediğim
Hayali ile bahtiyar olmadığım
Otuz yıl arayıp bulmadığım
Geleceklerden af diliyorum. ​

 

O şimdi, ne yapıyor?
Şu anda, şimdi, şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
Çalışıyor mu, uzanmış mı, ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
"Hey gülüm, beyaz, kalın bileğini nasıl da çırçıplak eder bu hareketi... "
O şimdi ne yapıyor,
Şu anda, şimdi, şimdi?
Belki dizinde bir kedi yavrusu var, okşuyor.
Belki de yürüyordur, adımını atmak üzeredir,
"Her kara günümde onu bana tıpış tıpış getiren sevgili, canımın içi ayaklar! "
Ve ne düşünüyor, beni mi?
Yoksa, ne bileyim, fasulyenin neden bir türlü pişmediğini mi?
Yahut, insanların çoğunun neden böyle bedbaht olduğunu mu?
O şimdi ne düşünüyor,
Şu anda, şimdi, şimdi?

 

Gülüş bir yanaşımdır bir öbür kişiye;
Birden iki kişiyi döndürür bir kişiye.. ​

 

Ne sana benzeyen biri bu boşluğu doldurabilir.
Ne de yeniden çıkıp gelsen SEN doldurabilirsin.
Öyle bir boşluk ki sorma gitsin.
Boşver ve sevgili
Alıştım ben yalnızlığa ayrılıklara
Bırak artık böyle sürüp gitsin!

 

kırgınım, saçılmış
bir nar gibiyim
sessiz akan bir ırmağım
geceden

git dersen giderim
kal dersen kalırım

git dersen
kuşlar da dönmez, güz kuşları
yanıma kiraz hevenkleri alırım

ve seninle yaşadığım
o iyi günleri,
kötü günleri bırakırım.

aynı gökyüzü aynı keder
değişen bir şey yok ki
gidip yağmurlara durayım.

söylenmemiş sahipsiz
bir şarkıyım

belki
sararmış
eski resimlerde kalırım

belki esmer bir çocuğun dilinde.

bütün derinlikler sığ
sözcüklerin hepsi iğreti
değişen bir şey yok hiç
ölüm hariç.

aynı gökyüzü aynı keder...

Bir eflatun ölüm/Behçet Aysan

 

Geleceğim olmalı'ki bu hayat bana yetsin,
Hiç kimse değil, yalnızca "O" beni sevsin!
İlk buluştuğumuz andan, bu dünyayı terk edene kadar,
Gözleri gözümde, elleri elimde, yüreği yüreğimde olsun...
Haykıramadığımız şu dünya da, ömür boyu çığlık çığlığa yaşayalım..!
(Yunus Ortak)

 

Hatırlar mısın
"Öpte geçsin" derlerdi
yara bandı rolüne bürünmüş dudaklara
Ve inanırdı
öz annesi tarafından kandırılmış,merheme muhtaç bütün fakir çocuklar

Belki çok beklemez gidersin bu şiirden
Hadi,sende beni kandır !
"Öpte geçsin"
Ruhumda biriken bir volkanın patlamaya hazır sevgisi dudaklarına.

 

HERŞEY SENDE GİZLİ
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;

Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,

Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..

İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin...