Bugun Hangi Şiir Sizi Anlatıyor ?

konuşsam: sessizlik / gitsem: ayrılık..
sonra kıpırtısız yasladım göğsümü boğulmuş güne..

 

Tik Tak

Ne kadar aradıysam
suyunda bulamadım tak'ları
zaman denilen kuyunun
yüzümde bu yüzden
yalnızca tik'lerini taşırım
çocukluğumun

Yarısını tuttum
çocuk doktoru
olmamı isteyen anneme
hasta yatağında verdiğim sözün
doktor olamadım ama
çocuk kaldım

İki çocuk
rahatlıkla oturduğumuz
kapının eşiğine
kendi başıma zor sığıyorum bugün
büyüdükçe insan
yalnız mı kalıyor ne ?

 

Ortalama insanda
Herhangi bir günde herhangi bir orduya
yetecek kadar ihanet,
nefret, şiddet
ve saçmalık vardır.
...Ve cinayet konusunda en becerikliler;
Cinayet karşıtı vaaz verenlerdir..
Ve nefreti en iyi becerenler;
Sevmeyi vaaz edenlerdir..
Ve -son olarak-
Savaşı en iyi becerenler;
Barış vaazı verenlerdir..

 

Penguen
bana sırtını dönme
biliyorum, sana benziyorum
ve içinde saklı tuttuğun yele.

Penguen
benim de içimde saklı tuttuğum
buzlu kıyılar, çığlık hatıraları
ben de senin kadar kaçkınım ve yaralı.

Kim bağışlayacak beni, penguen
çizdim senin beyaz ve narin yerini.

Bir yanım bembeyaz ışık
kör ediyor, bir yanım zehir gece
parktaki salıncağa binmeyi
beceremedim bugün ben de.

Penguen bana sırtını dönme.
Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili.
Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim
var. Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
Uzun bir yolu geliyoruz seninle, yolu,
geldikçe anlıyorum ki, biz,
bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile.

Penguen,
kim bağışlayacak beni
çizdim senin beyaz ve narin yerini
elimde unuttuğun ince metalle.

Birhan Keskin

 

Özlüyorum seni.
Gücüm yetmiyor unutmaya
Özlüyorum elini tutmayı sesini duymayı
Boynuna sarılıp omuzun da ağlamayı
Nedensiz sevinçleri,
Hasret dolu sevgi dolu sımsıcak düşlerimi özlüyorum.
Gücüm yetmiyor unutmaya
Seni aramazsam unuturum sanmıştım
Girmez sanmıştım hayalin beynime
Geceleri düşlerimde
Gündüz baktığım her yerde seni özlüyorum.
Renkler gitmenle soldu
Kırmızı kırmızılığını unuttu
Mavi maviliğinin farkın da değil
Beyaz yalnız sen giydiğinde güzelliğini haykırıyormuş
Özlüyorum,
Bu özlem bu bekleyiş hiç bitmeyecek
Ruhumda sana açan eflatun renkli çiçekler solmayacak
Olmasan da sensiz sensizliği yaşatacağım
Sensiz seninle olmayı başaracağım
Sonun yaklaştığını hissettiğim gün
Beyaz,bembeyaz mendilimi sallayarak
Sensiz yaşamın kahrediciliğine veda ederek
Seninle sonsuzluğa kavuşacağım

 

…Bense her kaçışta,varmaktayım sana.
Kaçışlarımın sebebiyken,
Sığınaklarımın temeli oluyorsun her defasında.

 

Ne çare ol,ne de deva
Bendeki beni bırak öyle git
Razıyım ben,kendi halimle sızlanmaya debelenmeye
Zaten artık;
Ne peşinden koşacak arzu,ne de güç kaldı dizlerimde
Yordun beni, hem de çok yordun.

 

Gücün yeterse sen sev beni.
Gücün yeterse sen sus benim için.
Sil gözümden düşenleri… ama kurutma.
Ardın sıra etme beni. Çünkü ben sevmedim seni herkes gibi.

 

nerelerdeydin diye sorarsan
'hep eskisi gibi' diyeceğim.
toprağı örten taşlardan söz edeceğim,
sürdükçe kendini harcayan ırmaktan;
ben yalnız kuşların yitirdiklerini bilirim,
gerilerde kalan denizi bilirim, bir de ağlayan
ablamı.

neden ayrı adlarla anılıyor ülkeler, neden
günler
yeni günleri izliyor? Neden koyu bir gece
birikiyor ağızda? Neden ölüler?

 

Sen gittikten sonra yalnız kalacağım.
Yalnız kalmaktan korkmuyorum da,
ya canım ellerini tutmak isterse...

 

Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
Geyve'nin gülleri ve beyaz yatak.
Kanadı kırık kuş merhamet ister,
Ah senin yüzünden kana batacak.
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.

 

Sen gittikten sonra hoş kalırım mı sandın.
Alır mıyım bir bardak demli çayın tadını
Perdeyi açınca içeri giren güneş ısıtır mı sandın
Görür müyüm sandın açan çiceği…
Bakar mıyım sandın batan güneşe…
... Dilek tutar mıyım kayan yıldıza…
Koklar mıyım sandın yağmurun kokusunu
Sever miyim sence baharları?
Ayrılığın adı hoşçakal…
Ben senden sonra yaşar mıyım sandın
Peki o zaman sende HOŞÇAKAL.

CAN YÜCEL

 

Açma pencereni perdeleri çek,
Mona Rosa seni görmemeliyim.
Bir bakışın ölmem için yetecek.
Anla Mona Rosa ben bir deliyim.
Açma pencereni perdeleri çek.

 

Bir an sevinç duyarken, korkuyorum sonra hemen,
Haydut yıllar çalar götürür diye hazinemi;
...Bir an, başbaşa kalmaktan öte bir şey istemezken,
Sonra diyorum ki, alem niye görmesin sevincimi?
Bazen, sana baka baka kendime çektiğim ziyafetle,
Doydum sanırken, bir bakışın açlığıyla ölüyorum sonra,
Senin bana verdiğin ya da verebileceğinden öte,
Ne bir şeyden zevk alıyorum, ne de çabalıyorum almaya.
İşte böyle, her gün hem açlıktan ölüyor, hem tıkanıyorum;
Ya oburca her şeyi yiyorum, ya da hiçbir şeye dokunmuyorum.

 

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi

 

Bak işte, notalar karıştı, ezgiler muhalif
Hava kurşun gibi ağır, yağmursa arsız
Ey benim alfabemdeki kadîm Elif
Ne güzellik, ne de tat var baharsız
Güzellikleri yaşamak için geleceğim sana
Geleceğim diyorum, biraz mühlet tanı bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

 

Artık uzak bir yerde nefes alıp veriyorsun.
Hiç bir şeyin hatırı yokmuş gibi.
Gülümsüyorsun sahte yüzlere.
ve ben güveniyorum geri gelmeyişine.
Beklemiyorum artık seni.
... Senin gibisi gelmez demiştim.
Senin gibisi gelmesin zaten.
Bir kere fazladan öldüm.
Bir kere daha istemiyorum.
ama sen....
Beni düşündükçe unutamayacaksın biliyorum.
ve ben...
Seni düşündükçe unutmaya alışıyorum

 

O şimdi, ne yapıyor?
Şu anda, şimdi, şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
Çalışıyor mu, uzanmış mı, ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
... "Hey gülüm, beyaz, kalın bileğini nasıl da çırçıplak eder bu hareketi... "
O şimdi ne yapıyor,
Şu anda, şimdi, şimdi?
Belki dizinde bir kedi yavrusu var, okşuyor.
Belki de yürüyordur, adımını atmak üzeredir,
"Her kara günümde onu bana tıpış tıpış getiren sevgili, canımın içi ayaklar! "
Ve ne düşünüyor, beni mi?
Yoksa, ne bileyim, fasulyenin neden bir türlü pişmediğini mi?
Yahut, insanların çoğunun neden böyle bedbaht olduğunu mu?
O şimdi ne düşünüyor,
Şu anda, şimdi, şimdi?

 

Ahh be sevgili
Keşke sensizliğe daha kolay alışabilseydim
Her şey bu kadar zor olmasaydı
Mesela sabah uyandığımda
Hiç aklıma gelmeseydin
Çayımı içerken gözyaşlarım karışmasaydı çaya
Arabaya bindiğimde sanki yanımdaymışsın gibi konuşmasaydım.
Ellerim boş koltuklarda elini aramasaydı.
Her yemek yaptığımda
bunu çok severdi deyip,
Yapmaktan vazgeçmeseydim....

Keşke seni unutmanın acısız bir yolu olsaydı
bir anda sana ait ne varsa silinseydi beynimde
ve ben yeniden seninle tanışıp
Seni yaşayabilseydim...

 

"geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda
korktum birden, kusacak gibi oldum
”olur öyle” dedi palyaço,
”herkes alçaktır biraz”
”otur ulan!” dedim, bağırdım ona
... ... ben bazen bağırırım biraz

”rakı doldur!” dedim, “eksilmesin!”
ben bazen eksilirim biraz
aslında hepimiz eksilirmişiz biraz
bunu sonradan öğrendim

ben aslında her şeyi sonradan öğrendim
herkes herkesi sonradan öğrenirmiş
bunu da sonradan öğrendim"