Bugun Hangi Şiir Sizi Anlatıyor ?

Ben böyle olsun istememiştim..

Ya sana çok yakın
Ya senden çok uzak olmalıydım..

Aramızda aşılmaz engeller olsun istiyordum
Sana gelmeye gücüm yetmemeliydi
Çaresizliğimin bütün hıncını mesafelere yüklemeliydim

Dağda yanan bir çoban ateşi gibi
Gökte bir yıldız gibi,

Seni görmeli
Seni yaşamalı
Ve senden çok uzaklarda olmalıydım...

 

''Bazıları evlattır, sevgili olduğunda...’’​

 

Bensiz nefes aldığın yerler var;
şanslı sandalyeler,
şanslı yabancılar,
Seni tanıma fırsatı bulan gözler var.

Söyler misin
ne kadar uzak oralar?

 

''Her insan sevdiğini faiziyle geri istiyor.
Allah'ım insanlar birbirini birer tefeci gibi…bile sevemiyorlar.

kapı hiç durmadan çaldı ve ben hiç durmadan aldırmadım.
Bi tek sen gelsen açardım ama ben senin bana gelebileceğine hiç inanmadım.
inanmadım..inanamadım...''

 

korkarım yaralı kaplan gibisinden bakışın,
sözün sekişinden korkarım.
susuşun karanlığından
ve ortada kalışından suçsuz ölünün
korkarım.
bu sinsi,
bu sevimsiz,
bu sürekli kar!
hiç kimseye yazmak istemiyorum

 

Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
Bana her zaman dost,her zaman sevgili..

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

 

Herkesin ufku ermez
bizim yakınlığımıza
uzaklığımıza da.
Ne diyeyim
bana harcadığın, harcayacağın
iyi zamanın çok olsun.

gelincik gelincik kokunca rüzgâr
iri yağmur tanelerini ışıldattıkça güneş
sana doyamıyorum.

Süreyya Berfe

 

Şiir gibi bakan kadınları
Şiirden anlayan adamlar sevmeli
Sevmeli ki.
Ziyan olmasın o mısralar ..

Ya da ,
Şiir gibi bakan kadınlar
Şiirden anlayan adamları sevmeli .
Sevmeli ki ,
Ziyan olmasın o mısralar ..

Ya da onun gibi bir şey işte ..

 

​

 

Sadece meraktan soruyorum;
"Şu üç günlük dünya" dedikleri;
onun
geldiği,
öptüğü
ve gittiği günlerden
ibaret midir acaba?

 

Eskiden oturduğun o mahalle var ya orayı özlersin.
Çocukluğunu özlersin.
Senden gidenleri özlersin.
Ölen yakınlarını özlersin.
‘Artık işime yaramaz’ deyip de çöpe attığın,
Ya da birisine verdiğin oyuncaklarını özlersin.
Geride bıraktığın insanları özlersin.
En kötüsü ne biliyor musun?
Özlediklerinin hiçbirisi geri gelmez.
Sadece “Özlersin”...

-Sunay Akın-

 

“de ki dünya
ve dağlarına bu kadar üzgün davranan dünya
madem bu yağmur bu çamuru anlamıyor artık
sen dönerken ben bu kahrı bir ağız tadı olarak öneriyorum hayata
işte
derler ki ruhunda kocaman şüphe
kalbinde kara bir lekeyle doğarmış insan
insan
yani biri diğerini kör kuyularda merdivensiz bırakan”

 

gün geçer azalır sevgi
değişir her şeyin rengi
bugün yarın belki
unutursun mihribanım.

 

Konuştukça azalıyor güzelliğim
Dalından düşen bir yaprağın kaderini yaşıyorum.
Aynalar kırılınca,
Fotoğraflar da düşüyor suya.
Muğlak bir cümlenin peşine düşüp üşüyorum..
Rüzgâra açık bir yanında oluyorum hayatın
Merhametin, o ılık rüzgâr değmese yüzüme
Elbet benim de kıyametim olacak,
Bedenimdeki dünya kokusu
Kendime sapladığım bu bıçak, bu ağrı
Dışımdaki kalabalık içimdeki tenhalık .
Ne çok şey buluyor beni sen olmayınca..

 

İnsan ki anılardan bir buluttur
Hayatın sonsuzluğa akıp giden göğünde
Savruldukça çoğalır çözüldükçe birikir…
Düşmeden son damlası toprağın rahmine
Kim bilir kaç mevsim görür
Kaç rüzgâr geçirir…

 

Bu sabah gökyüzü daha bir yorgun,
Daha bir dumanlı,
Daha bir derin!
Şu anda, omzumdan tanıdık bir el,
Tutup silkelese şöyle bir güzel,
Kurtulsam yükünden düşüncelerin!..

 

Kim Bilir

belki de iyi değilim,
belki de kendim diye sana sarıldım..
belki de çok sürmez..
belki de uyanırım bir rüyadan uyanır gibi..
ne bilim bir çil horoz öter alaca karanlıkta
ve ben güne merhaba derim
kim bilir...