Hem aradığımız bazen de kaçındığımız..çünkü o anlarda en çok düşünürüz sessizliğimizin nedenlerini..pişmanlıklarımızın,çaresizliklerimizin,içimizde biriktirip söyleyemediklerimizin,kim bilir belki artık elden bir şey gelmeyeceğini fark etmenin uzantısıdır.. ya huzurludur ya hüzünlüdür..Benim içinse sessizlik kabulleniştir,içe dönüştür.. ''Sessizlik yorgunluktur. Yorgunluk değilse kederdir. değilse hasrettir, Değilse acıdır, değilse bir düşünce, bir anıdır. veya bütün bunlardır. veya bunlardan bazıları...'' Mehmed Uzun
sessizlik sabrın aynasıdır. bazen sinirlerinize hakim olmak, bazen kırmamak için susmaktır. bazen sessizlikte bir cevaptır. sessizlik anın güzelliğini, konsantrasyonu bozmamaktır. sessizlik sözün bittiği yerde başlar.
Söyleyecek birşeyleri hala olanlar ve susanlar bu hayatta. Bazen konuşmanın ne kadar yersiz olduğunu bazen de susmanın ne kadar yersiz olduğu arasında gider geliriz. Bu anlarda, içimizi kahreden hâllerden biridir bence. Oldukça yaman bir çelişki içinde bırakır insanı. Ama bence, asıl olarak ''sessizlik sensin geceleri'' dir . Tıpkı Zerdaliler şarkısında geçtiği gibi. Sessizlik sensin geceleri Fincana kahve koydum gel, ah Bu gün şeytana uydum gel Ay doğdu dağın üstünden aman aman Dallarda beyaz çiçekler [ame=http://www.youtube.com/watch?v=aL9KlHsIL1A]ezginin günlüğü - zerdaliler - YouTube[/ame]
