[ame=http://www.youtube.com/watch?v=diIFJ7LzihM]YAYLA ZAMANI-FUAT SAKA - YouTube[/ame] Karadenizin yüksek yaylalarında yaşayan, yanakları oksijenden dolayı al al olmuş, sırtlarında kendilerine uygun ağırlıkta çayır taşıyan, yol arşınlayan masum ve sevimli yüzlü çocuklar. Yaşadıkları yüksek yayla tepelerinde ara ara görülebilecek camii minareleri göğü delerken, merkezden tepeye kadar olan uzaklığın 40-50 km'lik olan mesafesinde zor da olsa bulunan 4 sınıflık bir köy okuluna küçük bir ihtimalle denk gelinebilir. Şanslıysa mı yoksa şanssızsa mı bilinmez, bir kaçı bu okulda okur ve belki ileride bir üniversite de mühendis,öğretmen veya bir memur olabilir. Bu belkinin ne kadar belki olduğunu da tartışılır. Ama daha kötüsü ise, yaylaya o kadar alışmışlar ki bir gün olurda üniversiteye giderseler, asıl o zaman kendilerini çok yaman bir azap içinde bulurlar. Sonuçta yayladaki insanların içtenliğine, samimiyetlerine ve güzelliğine alışmıştır. Her yaz tatilinde veya okul bittiğine memleket dönüşleri başladığı zaman, akıllarında ''yaylaya çıksak mı ? yaylaya gidelim mi ?'' soruları yer edinir. Diğer bir taraftan garip olan şey ise okullarında görülecek yerler, dağlar, güzellikler olarak lanse edilen yerlerin buralar olması akılda fazlasıyla bir karmaşıklık hissi oluşturur. Nereden biliyorum bu kadar şeyi diye soruyorum şimdi kendime, galiba aynadaki yansımam anlatıyor.
